در قرآن کریم و جملات و سیره ی اهل بیت علیهم السّلام، استفاده و سفارش به پوشش گشاد و سرتاسری چون چادر که مانع از ظاهر شدن اعضای بدن و حجم آن ها و جلوه گری و جذب نگاه نامحرمان است، امری مأنوس و هویداست...

حال که در نماز به شکل ویژه در محضر خداوند متعال و ملاقات با او هستیم، سزاوار است در رفتار و گفتار خود نهایت احترام و ادب را به کار گیریم، که رعایت حجاب و پوشش مناسب یکی از مصادیق این احترام و ادب است. بدیهی است که کامل‌ترین و محترمانه‌ترین صورت انسان، صورت اجتماعی اوست، نه صورت فردی و خصوصی اش.

بر پایه‌ی این ادّعا، جوامع غربی باید شاداب ترین و سالم ترین مردان و زنان را از نظر روحی و روانی داشته باشند و نتیجتاً شاهد کم ترین میزان مشکلات اخلاقی و خانوادگی، مانند طلاق و ... در این جوامع باشیم؛ حال آن که آمار و حقایق چیز دیگری را نشان می دهد.

اگر حجاب و رعایت موازین عفاف مانع از شناخته شدن دختر و در نتیجه به عقب افتادن ازدواج او یا به طور کلّی مانع از ازدواج اوست، پس نتیجه ی این حرف آن است که بی حجابی و بی عفّتی باید عامل ازدواج دختران باشد. امّا واقعیّت چیز دیگری را نشان می دهد.

اسلام نمى ‏گويد كه بايد زن را در خانه محبوس كرد و جلوى بروز استعدادهاى او را گرفت. مبناى حجاب در اسلام اين است كه التذاذات جنسى بايد به محيط خانوادگى و به همسر مشروع اختصاص يابد و محيط اجتماع، خالص براى كار و فعاليت باشد.

اشتغال زنان در جامعه، بدون هماهنگی با ارزش های اسلامی و سنّت های دینی، اگرچه ممکن است در کوتاه مدّت تأثیر مثبتی در رشد تولیدات و سایر متغیّرهای اقتصادی داشته باشد، ولی اندک زمانی نخواهد گذشت که به ضرر همان اقتصاد جامعه خواهد شد

اگر مادر به وظیفه ی خویش عمل نکند و در برابر چشمان کودک دست به رفتارهای نامناسب و ناشایست بزند، طبیعی است که کودک از او تبعیّت می کند و در نتیجه پست و منحرف تربیت خواهد شد.

از نظر تئوری و دیدگاه، غربی ها و نظام سرمایه داری در قرن اخیر مدّعی آنند که تا پیش از این در حقوق زنان اجحاف شده و گذشتگان ما میان زن و مرد تبعیض قائل شده اند، بنابراین باید با ایجاد تشابه و تساوی در حقوق زن و مرد، به این ظلم و تبعیض پایان داد.

آن برهانى كه يوسف از پروردگار خود ديد، همان برهانى است كه خدا به بندگان مخلص خود نشان مى ‏دهد و آن نوعى از علم مكشوف و يقين مشهود و ديدنى است كه نفس آدمى با ديدن آن چنان مطيع و تسليم مى ‏شود كه ديگر به هيچ وجه ميل به معصيت نمى ‏كند.

شاید برای بعضی به اشتباه این گونه جا افتاده باشد که «چون یوسف علیه السّلام پیغمبر بود و معصوم، اصلاً نمی توانست گناه کند و به همین خاطر نمی توان داستان عفّت ورزی یوسف را به عنوان الگویی برای سایر مردم معرّفی کرد...

در چنین وضعیّتی تکلیف به حجاب و عفاف، تکلیف به کاری است که از طاقت انسان خارج است و در نتیجه این تکلیف در شرایط کنونی باطل می باشد...

غریزه ی جنسی (خصیصه ی تجاذب و کشش متقابل میان زن و مرد) یکی از آیات و نشانه های اعجاب انگیز حکمت بالغه ی الهیّه است که به منظور تداوم و بقای نوع بشر در سرنوشت هر انسان سالمِ صحیح المزاجی نهاده شده است.

مهم ترین آسیبی که گریبان گیر حکومت مسلمین در اندلس شد و فرجام ناخوشی را برای آن رقم زد، تفرقه و فساد اخلاقی بود و این نکته ای است بسیار حایز اهمیت که برابر آموزه های دینی، باید از آن عبرت گرفت.

هنوز کلمات جسورانه ی آن بدفطرت تمام نشده بود که ناگهان به طرز مرموزی پای او به ماشه ی اسلحه اش برخورد کرد و تیری به زیر چانه اش خالی شد، و در همان جا به درک واصل شد. صدای تکبیر مردم بلند شد، و آن زن چادرش را برداشت و به راه خود ادامه داد.

ناگاه راهب دید ابر بر سر راهزن سایه افکنده و به دنبال او حرکت می کند. نزد راهزن آمد و گفت: تو در پیشگاه خدا بهتر از من هستی، دعا به خاطر تو به استجابت رسیده است نه به خاطر من، حقیقت را بگو، تو چه کار خوبی در نزد خدا داری؟!

لازم است عموم افراد جامعه، خصوصاً جوانان را از نقش حجاب و عفاف در ایجاد هویت فرهنگی و ملّی مستقل برای کشور و ملّت آگاه کرد و هم چنین آثار مثبت سیاسی این استقلال و مقاصد دشمنان در ترویج برهنگی که خود یکی از راه های تهاجم فرهنگی است را با ذکر شواهد و نمونه های تاریخی تشریح نمود.

توجیهات نادرستی که از برخی اشخاص در رابطه با عدم رعایت حجاب و عفاف شنیده می شود مانند: «دلم می‌خواهد- آزادم- ربطی به دیگران ندارد»، از نوع توجیهات شیطانی ای است که سلامت آن ها و جامعه را به خطر می اندازد.

حیا و به عبارت دیگر شرم، گوهری در وجود انسان های سلیم النفس است که مانع از ارتکاب کارهای قبیح، هتک حرمت ها و عبور از حدود و مرزهای اخلاقی می شود.

اصنافی که حوزه‌ی کاری آن‌ها در ارتباط با پوشاک است، به عنوان یک مسلمان و هم وطن ایرانی مسئولیت سنگینی را به عهده دارند. آن‌ها باید از طرّاحی و تولید پوشش‌هایی که متناسب با فرهنگ اسلامی و ایرانی نیست به شدّت پرهیز کنند.

یکی از اشتباهات بسیاری از خانواده‌ها در تربیت فرزندان خود آن است که گمان می کنند تربیت فرزند در بسیاری از امور دینی و اخلاقی از دوران نوجوانی و بلوغ آغاز می شود و تا قبل از این سن، کودک قدرت تشخیص، ادراک و یادگیری ندارد.