فرق غنا با موسیقی

«وَ الَّذينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ» یعنی: عن الغنا و الملاهی.
 مؤمنان کسانی هستند که از هرگونه لغو و سخن بیهوده دوری می‌کنند. یکی از مصادیق لغو، غنا و آلات لهو می‌باشد. تفسیر نورالثقلین، 3/539
امام صادق علیه‌السلام فرمود: وقتی آدم علیه‌السلام رحلت نمود، ابلیس و قابیل با رحلت او خوشحال شدند. آن دو در اجتماع شرکت جستند و به نشانه شادی برای مرگ آدم از تنبورها و وسائل لهو (موسیقی) استفاده کردند. پس هر کس در روی زمین از این وسایل لذت می‌برد، از پیروان راه ابلیس می‌باشد. وسائل الشیعه، 12/231 – بهشت جوانان، 334
پیامبر اسلام صلی‌الله علیه و آله فرمود: فرشتگان به خانه‌ای که شراب و وسائل موسیقی و قمار (مثل تنبور و نرد) در آن باشد وارد نمی‌شوند و دعای اهل خانه مستجاب نمی‌شود. خیروبرکت هم از آنجا می‌رود. وسائل الشیعه، 12/235

 

سؤال: با توجه به ترویج موسیقی از طرف بعضی مراکز فرهنگی، برخی می‌گویند: غنا حرام است و موسیقی اشکال ندارد، لطفاً فرق غنا و موسیقی را بیان فرمایید. و برخی می‌گویند: موسیقی اصیل و سنّتی اشکال ندارد. لطفاً نظرتان را بفرمایید.

 

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای:
غنا خوانندگی مطرب و منهی متناسب با مجالس عیش و نوش است و موسیقی نوازندگی با همان اوصاف است و در حکم با هم فرقی ندارند و هر دو حرام است.

 

حضرت آیت‌الله تبریزی:
غنا (آوازه‌خوانی مناسب مجالس خوش‌گذرانی، که در مضمون باطل باشد) و گوش دادن به آن حرام است و بنا بر احتیاط واجب باید از مطلق خواندنی که با ترجیع صوت (چهچهه) است، ولو در مضمون باطل نباشد، اجتناب نمود و نیز موسیقی لهوی (نواختن با آلات مخصوصه که مناسب خوش‌گذرانی باشد) و گوش دادن به آن حرام است. موسیقی که مناسب خوش‌گذرانی باشد حرام است و بین انواع آن فرقی نیست، چه سنّتی باشد یا غیر آن.

 

حضرت آیت‌الله فاضل لنکرانی:
غنا آوازی است که در آن صدا را در گلو می‌گردانند که به زبان عرفی چهچهه می‌گویند و طرب‌انگیز هم باشد و مناسب مجالس لهو و لعب هم باشد، که این حرام است و موسیقی به یک تعریف، ترکیب اصوات است به‌نحوی‌که خوشایند باشد، لذا اگر مناسب مجالس لهو و لعب باشد، حرام است. (جامع المسائل)

 

حضرت آیت‌الله مکارم شیرازی:
کلیه صداها و آهنگ‌های مناسب مجالس لهو و فساد حرام است و تشخیص آن با مراجعه به اهل عرف خواهد بود.

 

حضرت آیت‌الله صافی گلپایگانی:
غنا عبارت از آوازی است که مشتمل بر ترجیع و صوت و طرب‌انگیز و مناسب با مجالس طرب باشد و موسیقی گاه بر غنا و گاه بر آلات مختلف موسیقی، مانند تار، سنتور، دف و غیره اطلاق می‌شود.
موسیقی را اگر به همان معنای غنا و آوازها و سازها و به کار گرفتن آن‌ها بدانیم، فراگرفتن موسیقی که از قدیم‌الایام بین اهل لهو و بزم  متداول بود و در کشورها و مناطق مختلف انواعی از آن به‌کاربرده ‌می‌شده و می‌شود، همه حرام است. (جامع الاحکام)