حسین(ع) بنیان‌گذار فرهنگ عاشورا

پیشگفتار
این بار می‌خواهیم از حسین(ع)  بنیان‌گذار فرهنگ عاشورا، بزرگ‌ترین چهره انقلابی جهان و تاریخ، قهرمان طاغوت‌شکن همیشه جاوید، سردمدار نهضت‌های ضدّ طاغوتی، میوه دل پیامبر(ص)، نور دو دیده زهرا(س)، فرزند جسم و روح امیرمؤمنان علی(ع)، بازوی امام حسن(ع)، یعنی حسین بن علی(ع) سخن بگوییم؛ گرچه سخن گفتن ما از او، مانند برداشتن یک لیوان آب از اقیانوس است.
شخصیّتی که به خاطر دفاع از حریم اسلام در برابر طوفان‌های سیاه طاغوتیان اموی تا آخرین مرز ایثار و نثار به ‌پیش رفت و به خاطر دفاع از شرافت مسلمانان و کرامت نفس انسان‌ها، در هر زمان و مکانی فریاد زد. فریادی رعدآسا، به بزرگی همه جهان، به بلندای خورشید، به عظمت عرش و فرش، با یارانی جانباز و شیفته جهاد و شهادت.
رعدی که برق آن، همه ‌جا را روشن کرد. سیاهی‌ها را از سفیدی‌ها، ستم‌ها و بی‌عدالتی‌ها را از عدل و داد آشکار ساخت و فرهنگی ماندگار به ‌جای گذاشت که این فرهنگ، همواره بالنده و سازنده بر پیشانی جهان و تاریخ می‌درخشد و گنجینه عظیمی است که جزء بافت و  شاخصه‌­های عظیم فرهنگ و تاریخ اسلام گردیده و همواره موجب تقویت اراده‌ها، تحریک احساسات و جنبش  اندیشه‌­ها می‌گردد.
حسین(ع) به جهان آمد تا همیشه و در همه ‌جا، آتشفشانی بر ضدّ ظلم و استکبار و جریان طاغوتی روشن کند تا سوزنده­ی تار و پود طاغوتیان و ستمگران و روشنگر دل‌های تاریک گردد.
چهره حسین(ع) بر فراز همه مکان‌ها و اعصار، از سال‌ها، ماه‌ها، روزها، شب‌ها، ساعت‌ها و بلکه دقیقه‌ها و لحظه‌ها است؛  بنابراین هرگز گذشت زمان او را فراموش نخواهد کرد،  بلکه با رشد و ارتقاء اندیشه‌ها، خاطره نهضت او شکوهمندتر خواهد شد.
او خلاصه اسلام ناب است. چراغ روشنی بخش هدایت و کشتی نجات است. در هدفش خلاصه می‌شود و هدفش نفی همه معبودهای باطل و استواری معبود حق در دل­ها و اندیشه‌ها و صحنه‌هاست.
حسین(ع) یک فرهنگ، یک امّت، یک انقلاب عظیم، یک مکتب ناب تحوّل‌بخش و بالنده بود.
حسین(ع) احیاگر آیین ناب محمّد(ص) و فرهنگ پربار علی(ع) و چون طوفانی ویرانگر برای خاموش‌سازی شعله‌های فساد و واژگونی زندگی سیاه ننگین ظالمان و مستکبران بود.
شیعیان، حسین(ع) را گم نکردند تا على(ع) را گم نکنند و در نتیجه، محمّد(ص) و اسلام ناب را گم نکنند.
نهضت حسین(ع) تنها نهضت برای سرنگونی طاغوت نبود؛ بلکه با نهضت او، همه فکرها و اندیشه‌های ارجمند حفظ شد و اسلام از هرگونه دستبرد، سالم و استوار گشت و بازار ارزش‌های والای انسانی مانند: شجاعت، ایثار، جانبازی، آزادی، استقامت، پاک‌زیستی و کرامت انسانی، رونق گرفت.
 
مشخصات
معصوم پنجم: امام سوم حضرت اباعبدالله‌الحسین(ع)
نام: حسین (ع)
لقب معروف: سیدالشّهدا
کُنیه: اباعبدالله
پدر و مادر: امام علی(ع) و فاطمه (س)
وقت و محل تولّد: سوّم شعبان سال ۴ هجرت در مدینه
وقت و محل شهادت: روز عاشورای سال ۶۱ هجری قمری
در کربلا و در سنّ ۵۷ سالگی
مرقد شریف: کربلا، واقع در کشور عراق

 

 ١- عصر رسول خدا(ص) (حدود ۷ سال)
 ۲- دوران ملازمت با پدر (حدود ۳۰ سال)
 ٣- ملازمت با برادرش امام حسن(ع) (حدود ۱۰ سال)
 ۴- مدت امامت: ۱۰ سال