کد مطلب: ۴۵
تعداد بازدید: ۳۱۳۹
تاریخ انتشار : ۳۱ ارديبهشت ۱۳۹۴ - ۱۷:۳۰
به مناسبت ولادت حضرت امام حسین(ع)|۱
آن حضرت شش سال و چند ماه با جدّ گرامی خود رسول اکرم صلّی الله علیه و آله بودند. مدّت سی سال با پدر بزرگوار خود مولای متّقیان امیرالمؤمنین علیه السّلام زندگی کردند و در جمل، صفّین و نهروان شرکت داشتند.

مولود اشک

مختصری از زندگانی امام حسین علیه السّلام

 

در سوّم شعبان سال چهارم هجری، آقای شهیدان و سرور و سالار شیعیان و دلباختگان، اشک هر مؤمن، امام زاهد عابد، شهید غریب، عطشان نینوا حضرت اباعبدالله الحسین الشهید علیه السّلام، در مدینه منوّره عالم را به نور خود منوّر فرمودند. نام مبارک آن حضرت در تورات «شبیر» و در انجیل «طاب» است. پدرشان مولانا و مقتدانا امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السّلام و مادرشان حضرت ولیّة الله و حبیبته خاتون دو سرا صدّیقه کبری فاطمه زهرا علیها السّلام است.

کنیه آن حضرت «ابوعبدالله» و کنیه خاص آن حضرت «ابوعلی» است. القاب حضرت: الشهید، الطیّب، الوفیّ، السیّد، الزکیّ، المبارک و تابع لمرضات الله است. مدّت عمر شریف آن حضرت 57 سال بود و روز عاشورا، دهم محرّم سال 61 هجری در کربلای معلّی مظلومانه به شهادت رسیدند.(1)

 

دوران زندگی امام حسین علیه السّلام

 

آن حضرت شش سال و چند ماه با جدّ گرامی خود رسول اکرم صلّی الله علیه و آله بودند. مدّت سی سال با پدر بزرگوار خود مولای متّقیان امیرالمؤمنین علیه السّلام زندگی کردند و در جمل، صفّین و نهروان شرکت داشتند. بعد از شهادت امیرالمؤمنین علیه السّلام، به مدّت ده سال، همراه و شریک رنج های امام حسن علیه السّلام بودند و پس از شهادت مظلومانه امام مجتبی علیه السّلام، امامت به آن وجود سراپا جود منتقل شد و زمان امامت سیّدالشّهدا علیه السّلام ده سال به طول انجامید تا این که آن بزرگوار بعد از تحمّل درد و رنج بسیار در روز عاشورا مظلومانه به شهادت رسیدند.(2)

 

ولادت امام حسین علیه السّلام

 

صفيه دختر عبد المطلب گويد: زمانی که حضرت حسين علیه السّلام متولّد شدند، و من امور تولّد ایشان را به عهده گرفته بودم، پيغمبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند: عمه جان پسر مرا بياور، عرض كردم: يا رسول اللَّه پاكيزه‏ اش نكرديم، فرمودند: اى عمه تو او را پاكيزه كنى؟! خدا او را پاكيزه و نظيف كرده است. و باز از صفيه دختر عبد المطلب رسيده است كه چون حضرت حسين علیه السّلام متولّد شدند، او را به پيغمبر اکرم صلّی الله علیه و آله دادم. رسول خدا صلّی الله علیه و آله زبان مبارک خود را در دهان حسین علیه السّلام نهادند و حضرت حسين علیه السّلام شروع به مكيدن كردند و من فهميدم كه گويا رسول الله صلوات الله علیه و آله، شير و عسل به او مي خورانند. صفیه گويد: حضرت حسين علیه السّلام بول كردند و پيغمبر صلّی الله علیه و آله ميان دو چشمش را بوسيدند و ایشان را به من دادند و در حالی که مي گريستند تا سه بار فرمودند: خدا لعنت كند مردمى را كه قاتل تواند. عرض كردم: پدر و مادرم به فدایتان، چه کسی او را مي كشد؟ فرمودند: بقيه گروه گمراه از بنى اميه.(3)

 

برخی امتیازات و ویژگی‌های منحصر به فرد امام حسین علیه السّلام

 

امام حسین علیه السّلام غیر از فضایل حسبی و نسبی که همه اهل بیت علیهم السّلام دارا بودند، امتیاز هائی هم در میان اهل بیت علیهم السّلام دارند، از آن جمله است:

-فقط خاک و تربت امام حسین علیه السّلام قابل خوردن و شفا دهنده است و ایمنی از هر خوفی است، چنانچه امام رضا علیه السّلام فرمودند: «كُلُ‏ طِينٍ‏ حَرَامٌ‏ مِثْلُ الْمَيْتَةِ وَ الدَّمِ وَ لَحْمِ الْخِنْزِيرِ إِلَّا طِينَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السّلام فَإِنَّ فِيهِ شِفَاءً مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَ لَكِنْ لَا يُكْثَرُ مِنْهُ وَ فِيهِ أَمَانٌ مِنْ كُلِّ خَوْفٍ». (خوردن) تمام خاک ها حرام است همان گونه که (خوردن) مردار و خون و گوشت خوک حرام است مگر خاک قبر حسین علیه السّلام، به درستی که در آن شفاء از هر دردی است ولی در خوردن آن زیاده روی نکن (زیاد نخور) و در آن امان از هر ترس و خوفی وجود دارد.(4)

-همه امامان از نسل امام حسین علیه السّلام هستند و اجابت دعا زیر قبّه حرم مطهّر ایشان قطعی و مسلّم است. رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمودند: «إِنَّ الْإِجَابَةَ تَحْتَ‏ قُبَّتِهِ‏ وَ الشِّفَاءَ فِي تُرْبَتِهِ وَ الْأَئِمَّةَ مِنْ وُلْدِه‏». همانا اجابت دعا زیر قبّه حسین علیه السّلام و شفا در تربت اوست و امامان (حقّ) از نسل او می باشند.(5)

-حرارتی از شهادت حضرت اباعبدالله علیه السّلام در قلوب مؤمنین.

امام صادق علیه السّلام فرمودند: «نَظَرَ النَّبِيُّ صلّی الله علیه و آله إِلَى الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیهما السّلام وَ هُوَ مُقْبِلٌ فَأَجْلَسَهُ فِي حِجْرِهِ وَ قَالَ إِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَيْنِ حَرَارَةً فِي‏ قُلُوبِ‏ الْمُؤْمِنِينَ لَا تَبْرُدُ أَبَداً ثُمَّ قَالَ علیه السّلام بِأَبِي قَتِيلُ كُلِّ عَبْرَةٍ قِيلَ وَ مَا قَتِيلُ كُلِّ عَبْرَةٍ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ قَالَ لَا يَذْكُرُهُ مُؤْمِنٌ إِلَّا بَكَى». نبیّ اکرم صلّی الله علیه و آله به حسین بن علی علیهما السّلام نگاه کردند (در ایّام کودکی امام حسین علیه السّلام) در حالتی که ایشان به سمت رسول خدا صلّی الله علیه و آله روی می آوردند، پس ایشان را در آغوش خود نشاندند و فرمودند: به درستی که برای قتل حسین علیه السّلام حرارت و گرمائی است در قلوب مؤمنین که هرگز سرد نمی شود. سپس امام صادق علیه السّلام فرمودند: پدرم فدای کشته شده هر اشکی. پرسیده شد: کشته اشک چیست (یعنی چه) ای پسر رسول خدا (صلّی الله علیه و آله)؟ فرمودند: (کشته اشک یعنی:) هیچ مؤمنی حسین علیه السّلام را یاد نمی کند مگر آن که گریه می کند و اشک می ریزد.(6) ‏

-تمام اهل بیت برای امام حسین علیه السّلام قبل از ولادت و هم زمان با میلاد ایشان و در زمان حیات و بعد از شهادتشان گریه کرده اند، حتّی تمام انبیاء، اولیاء، ملائکة الله و تمامی موجودات عالم برای آن حضرت اشک ریخته اند، امّا روایات این باب آن قدر زیاد است که این مختصر گنجایش مطرح کردن آن را ندارد و برای مطالعه آن ها می توانید به کتاب شریف کامل الزّیارات مراجعه کنید. ولی من باب نمونه، دو روایت از روایات مربوطه را نقل می کنیم:

رسول خدا صلّی الله علیه و آله خطاب به حضرت صدّیقه کبری فاطمه زهرا سلام الله علیها فرمودند:

«أَتَانِي جَبْرَئِيلُ فَبَشَّرَنِي بِفَرْخَيْنِ يَكُونَانِ لَكَ، ثُمَّ عُزِّيتُ بِأَحَدِهِمَا، وَ عَرَفْتُ أَنَّهُ‏ يُقْتَلُ‏ غَرِيباً عَطْشَاناً. فَبَكَتْ فَاطِمَةُ حَتَّى عَلَا بُكَاؤُهَا، ثُمَّ قَالَتْ: يَا أَبَهْ، لِمَ يَقْتُلُونَهُ وَ أَنْتَ جَدُّهُ، وَ أَبُوهُ عَلِيٌّ، وَ أَنَا أُمُّهُ؟ قَالَ: يَا بُنَيَّةِ، لِطَلَبِهِمُ‏ الْمُلْك..». جبرئیل نزد من آمد و به (آمدن) دو کودک که برای تو هستند بشارت داد، پس از آن در مورد یکی از آن دو مرا تعزیت داد (تسلیت گفت) و من فهمیدم که او غریب و عطشان کشته خواهد شد. پس فاطمه علیها السّلام گریه کردند تا به جائی که صدای گریه ایشان بلند شد. سپس به پدر بزرگوارشان عرض کردند: ای پدر جانم! چرا او را می کشند؟ در حالی که شما جدّ او هستید و پدرش علی است و من مادر او هستم؟! رسول اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند: ای دخترکم به خاطر طلب ملک و حکومتشان (فرزندت حسین علیه السّلام را می کشند).(7)

در تفسير اين آيه(سوره بقره/آیه37) [«فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِماتٍ فَتابَ عَلَيْه».‏ آدم عليه السّلام (هنگام توبه از ترك اولى) كلماتى را از خداوند دريافت كرد (و با آنها توبه كرد) خداوند توبه او را پذيرفت.] آمده است آدم عليه السّلام در اين هنگام ساق عرش را ديد كه در آن نام پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و سلّم و امامان عليهم السّلام نوشته شده بود، جبرئيل بر او نازل شد و به آدم تلقين كرد تا اين كلمات را بگويد:

يا حميد بحقّ‏ محمّد، يا عالى بحقّ على، يا فاطر بحقّ فاطمة يا محسن بحقّ الحسن و الحسين، و منك الاحسان،

اى خداى ستوده به حق محمّد ستوده صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم اى خداى ارجمند به حق على عليه السّلام، اى آفريدگار به حق فاطمه عليها السّلام، اى احسان ‏بخش به حق حسن و حسين عليهما السّلام و از تو است احسان.

آدم عليه السّلام وقتى كه اين كلمات را به زبان آورد، همين كه نام حسين عليه السّلام به زبانش آمد، دلش شكست و قطرات اشك از چشمانش سرازير گرديد، گفت: اى برادرم جبرئيل! علّت چيست كه با ذكر حسين عليه السّلام قلبم مى‏ شكند و اشكم جارى مى‏گردد؟! جبرئيل گفت: «اى آدم! بر اين پسرت حسين عليه السّلام مصيبت جانسوزى وارد مى‏شود كه همه مصيبت ها در نزد آن كوچك است.» آدم عليه السّلام گفت: برادرم جبرئيل! آن مصيبت چيست؟ جبرئيل گفت: حسين عليه السّلام با لب تشنه، و تنها و غريب و بى ‏يار و ياور كشته مى‏شود، اگر او را در آن روز ببينى چنين صدا مى‏زند: «وا عطشاه! وا قلّة ناصراه‏! اى واى از سوز تشنگى، اى واى از كمى ياور!» شدّت تشنگى، بين او و آسمان را همچون دود مى‏كند، هيچ كس جواب او را جز با شمشيرها و وسيله كشتن نمى‏دهد، سر او را همانند گوسفند امّا از قفا جدا نمايند، و آنچه از فرش و اسباب خانه را دارد همه را غارت مى‏كنند، سرهاى او و يارانش را در شهرها مى‏گردانند، در حالى كه زنان اهل بيتش در كنار آن سرها عبور داده‏ مى‏شوند ... . در اين هنگام جبرئيل و آدم عليه السّلام همچون زن پسر مرده‏اى براى مصيبت حسين عليه السّلام گريه كردند.(8)

-اسلام به سبب شهادت مظلومانه آن حضرت باقی ماند. همان طور که خود آن بزرگوار فرمودند:

«إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ‏ وَ عَلَى الْإِسْلَامِ السَّلَامُ إِذْ قَدْ بُلِيَتِ الْأُمَّةُ بِرَاعٍ‏ مِثْلِ‏ يَزِيدَ وَ لَقَدْ سَمِعْتُ جَدِّي رَسُولَ اللَّهِ صلّی الله علیه و آله يَقُولُ الْخِلَافَةُ مُحَرَّمَةٌ عَلَى آلِ أَبِي سُفْيَان...». إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ‏، آن زمان كه امّت گرفتار ظالمی چون يزيد گردد بايد فاتحه اسلام را خواند. همانا از جدّم رسول اللَّه صلّی الله علیه و آله شنيدم كه فرمودند: خلافت بر آل ابى سفيان حرام است.(9)

 

زنده شدن مرده با دعاى امام حسین علیه السّلام

 

يحيى بن امّ طويل مى‏ گويد: خدمت امام حسين- عليه السّلام- بوديم كه جوانى بر آن حضرت وارد شد در حالى كه مى‏ گريست. حضرت به او فرمودند: براى چه گريه مى‏كنى؟ پاسخ داد: هم اكنون مادرم بدون وصيّت، فوت نمود، در حالى كه ثروتى داشت و به من امر كرده بود تا كارى نكنم مگر اين كه شما را از آن باخبر نمايم. امام علیه السّلام به اصحاب خود فرمودند: برخيزيد تا نزد آن زن برويم. راوى مى‏گويد: پس به اتفاق ايشان به آن خانه‏اى كه زن را در آن خوابانيده بودند، رفتيم. امام حسين- عليه السّلام- دعا كردند و از خدا خواستند تا او را زنده كند، تا وصيّت نمايد. در آن هنگام خداوند متعال او را زنده كرد.پس، آن زن نشست و شهادتين گفت. و متوجّه حضرت شد و عرضه داشت: اى مولاى من! بفرماييد داخل خانه. حضرت داخل شده و نزديك او نشستند و به او فرمودند: خدا تو را رحمت كند! وصيّت كن. زن گفت: اى پسر پيغمبر- صلّى اللَّه عليه و آله- من فلان مقدار مال در فلان محل دارم؛ يك سوّم آن را براى شما قرار دادم تا آن را در هر كجا كه مى‏ خواهيد، مصرف كنيد و دو سوّم ديگر آن، براى پسرم باشد. البته اگر از دوستان شماست. و اگر از مخالفين شما باشد، حقّى در آن ندارد و همه اموال، مال شماست. سپس آن زن از امام حسين- عليه السّلام- تقاضا كرد كه حضرت بر او نماز گزارده و متولّى كارهاى او شوند. سپس آن زن مرد همان طور كه اوّل مرده بود.(10)

 

حدیثی از امام حسین علیه السّلام

 

«إِنَّ أَجْوَدَ النَّاسِ مَنْ أَعْطَى مَنْ لَا يَرْجُو وَ إِنَّ أَعْفَى النَّاسِ مَنْ‏ عَفَى‏ عَنْ‏ قُدْرَة ...». بدرستی که بخشنده ترین مردم کسی است که به شخصی عطا کند که امیدی به او ندارد و با گذشت ترین مردم کسی است که با وجود داشتن قدرت گذشت کند.(11)

 

‏پی‌نوشت‌ها:

 

1-تقویم شیعه ص233و234/احادیث الطّلاب ص579.

2-تقویم شیعه ص235.

3-الأمالي (للصدوق) ص136.

4-الكافي (ط - الإسلامية)ج‏6 ص378.

5-كفاية الأثر في النص على الأئمة الإثني عشر ص17.

6-مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل ج‏10 ص318.

7-دلائل الإمامة (ط - الحديثة) ص102.

8-غم نامه كربلا / ترجمه اللهوف على قتلى الطفوف ص13.

9-مثیر الأحزان ص25.

10-جلوه‏ هاى اعجاز معصومين عليهم السّلام ص197.

11-كشف الغمة في معرفة الأئمة (ط - القديمة) ج‏2 ص30.

 دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت

نویسنده: مسلم زکی زاده

ارسال نظر
نام:
ایمیل:
* نظر: