سورهی
مکّی جز آیهی 23
(بعد
از سورهی «توحید» نازل شده است)
نامگذاری
در آیهی نخستین
سورهی مبارکه، خداوند به «نجم» (ستاره) در آن هنگام که فرود آمده و غروب کند
سوگند یاد فرموده است و این سوره نیز به همین اسم نامگذاری شده است، و برخی برآنند
که مراد از این نجم ستارهی فروزان قرآن بوده که جهت بشر فرود آمده است.
فضائل و خواص
در حدیثی از رسول اکرم(ص) روایت است که هر کس سورهی «نجم» را تلاوت کند خداوند به تعداد هر یک از کسانی که پیامبر را تصدیق کردهاند ده حسنه به او عطا میفرماید.[1]
و حضرت امام صادق(ع) میفرماید: کسی که پیوسته بر خواندن سورهی «نجم» در هر روز یا در هر شب مداومت نماید در میان مردم فردی ستوده و شایسته شناخته شده و مورد آمرزش حقتعالی واقع میگردد و همواره محبوب همگان خواهد بود.[2]
و نیز در «منتخب» آمده است: هر کس این سورهی مبارکه را جهت برآمدن حاجات بیست و یک مرتبه تلاوت کند خواستهی او به یاری حقتعالی برآورده میگردد.[3]
همچنین چنانچه این آیات شریفهی (59-61) سورهی مبارکه را بنویسند و به همراه طفلی که از گریه باز نمیایستد بگذارند به یاری خدا آرام میگیرد:
«أ فَمِنْ هَذَا الحَدِيثِ تَعْجَبُونَ وَ تَضحَكُونَ وَ لا تَبْكُونَ وَ أنتُمْ سامِدُونَ».[4]
و جهت امـراض صعبالعلاج از مرحوم آیتالله کشمیری (قدّسسرّه) نقل است که هر روز این سورهی مبارکه را بخوانند و به حضرت امام زینالعابدین(ع) هدیه نمایند.[5]
خدارا سپاس که این مطالب را در اختیارم قرار داد
وتشکر از شما که به ما اگاهی میدهید
موفق وپایدار باشید