سورهی مکّی
(بعد از سورهی «نحل» نازل شده است)
نامگذاری
سورهی مبارکه به مناسبت اینکه حکایت از نوح پیامبر(ع) و قوم او میکند که به عنوان تجربهای از تجارب دعوت الهی در روی زمین و موضعگیریهای مخالفان و درگیری حق و باطل استقامت حضرتش در راه این دعوت، بدین نام «نوح» موسوم گردیده است.
فضائل و خواص
از رسول اکرم(ص) مروی است:
هر کس سورهی نوح را بخواند از مؤمنانی خواهد بود که دعای نوح پیامبر(ع) شامل حال او میگردد.[1]
و حضرت امام صادق(ع) میفرماید:
هر کس به خدا و روز رستاخیز ایمان دارد و کتاب او را میخواند تلاوت سورهی نوح(ع) را وا نمیگذارد.[2]
همچنین حضرت میفرماید: کسی که آن را به خاطر خدا و با شکیبائی در نماز فریضه یا نافله بخواند خداوند او را در منازل ابرار جای میدهد و سه جَنّت از جنّات بهشت همراه جنّت وی جهت بزرگداشت او مرحمت میفرماید با ثوابهای دیگر... .[3]
و از خواص آن، هر کس بر خواندن آن در شب و روز مداومت کند حاجت او برآورده می گردد[4] و نمیمیرد تا جای خود را در بهشت مشاهد نماید.[5]
و چنانچه سورهی مبارکه را در برابر ظالم و ستمگر تلاوت شود باعث حفظ و مصونیّت از شرور او خواهد بود.[6]
پینوشتها:
[1]. مجمعالبیان.
[2]. تفسیر نورالثقلین، بحار ج 92 ص 317، تفسیر أطیبالبیان.
[3]. همان.
[4]. تفسیر برهان، مصباح ص 459.
[5]. خواصالآیات ص 141.
[6]. همان.
دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت
آیت الله سیّد علی لواسانی