به مناسبت اینکه در اوّلین آیهی این سورهی مبارکه اشاره به روزگار (دورانی) میکند که بر انسان گذشته و چیزی نبوده که از او یاد شود و سپس آفریده شد و بر سر دو راهی شکر و کفران قرار گرفت، این سوره به نام «دهر» (آن دوران) و نیز به نام «انسان» موسوم گردیده است.
نام دیگر آن «هلأتی» میباشد
که با این کلمات آغاز میشود.
فضائل و خواص
رسول اکرم(ص) میفرماید: کسی که سورهی مبارکهی «هلأتی» را بخواند پاداش او بر خداوند، بهشت و حریر و لباسهای بهشتی است.[1]
و در خواص آن حضرت امام صادق(ع) میفرماید: قرائت آن، نفس ضعیف را قوی و نیرومند میگرداند.[2]
و از حضرت امام باقر(ع) مروی است: هر کس این سورهی مبارکه را در هر صبح پنجشنبه بخواند در قیامت در جوار پیامبر اکرم(ص) خواهد بود و حقتعالی هشتصد حورالعین باکره و چهار هزار ثیّب وی را کرامت میفرماید.[3]
و به سند معتبر از حضرت امام علی نقی(ع) مروی است: هر کس بخواهد که خدا او را از شرّ نحوست دوشنبه محفوظ بدارد باید که در رکعت اوّل نماز صبح آن روز سورهی «هلأتی» را بخواند چنانچه حقتعالی در آن میفرماید: «فَوَقیهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَلِكَ الْيَوْمِ وَ لَقّیهُمْ نَضْرَةً وَ سُروراً» خداوند ایشان را از شرّ آن روز مصون داشته است.[4]
همچنین در خبر است که حضرت رضا(ع) در صبح روزهای دوشنبه و پنجشنبه در رکعت اوّل سورهی «هَلأتی» و در رکعت دوم سورهی «هَلاَتیکَ حَدیثُ الغاشِیَه» را میخواندند.[5] و نیز هر کس آن را در شب جمعه یا روز آن بخواند مسکن او در بهشت خواهد بود.[6]
و چنانچه کسی آن را بسیار تلاوت کند یقین او استوار و شک و تردید از دلش زایل و همواره سخنان حکمتآموز و سودمند بر زبان وی جاری میگردد.[7]
[1]. مجمعالبیان.
[2]. تفسیر برهان.
[3]. تفسیر اثنیعشری، تفسیر اطیبالبیان، بحار ج 92 ص 319.
[4]. تفسیر نورالثقلین.
[5]. بحار ج 49 ص 94.
[6]. خواصالآیات ص 145.
[7]. خواصالآیات ص 145.
دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت
آیت الله سیّد علی لواسانی