آیا كسى كه این همه هوش و ذكاوت و ذوق را در چنین موجود كوچكى جمع كرده است، مى‌تواند طبیعتى باشد كه به اندازه‌ی سر سوزنى هوش و ذكاوت ندارد؟

دانشمندان علوم طبیعى پس از مطالعاتى به این نتیجه رسیده‌اند كه گیاهان و گلها در نیمه‌ی دوم دوران دوم زمین‌شناسى به وجود آمده‌اند؛ و عجب این كه در همین دوران، حشرات نیز پیدا شدند و این دو، همیشه در طول تاریخ پرماجراى آفرینش، به صورت دو دوست صمیمى و باوفا زندگى كرده و مكمل وجود یكدیگر بوده‌اند.

آیا ممكن است طبیعتِ فاقد عقل و شعور، چنین عملى را انجام دهد و دستگاهى را كه دانشمندان بزرگ با هزینه‌هاى زیاد مى‌سازند به این سادگى در وجود او قرار دهد!

آیا هیچ فكر كرده‌اید این قوه‌ی حافظه چقدر شگفت‌انگیز است و اگر یك ساعت حافظه از ما گرفته شود به چه سرنوشت غم‌انگیزى گرفتار خواهیم شد!

این حقیقت در برابر وجدان همه‌کس ظاهر است که نظم در هر دستگاهی باشد، حکایت از «عقل و فکر و نقشه و هدف» می‌کند؛ زیرا انسان هر كجا نظم و حساب و قوانین ثابتى دید، مى‌داند كه در كنار آن مبدأ علم و قدرتى را باید جستجو كند؛ و در این درك وجدانى خود، نیاز چندانى به استدلال نمى‌بیند.

وزیرى بود مقتدر و نیرومند كه در عصر خود، بیشتر قدرتها را به دست گرفته بود و كسى را یاراى مخالفت با او نبود؛ روزى به مجلسى كه جمعى از دانشمندان دینى در آن حضور داشتند وارد شد و رو به آنها كرده، گفت: «تا كى شما مى‌گویید جهان را خدایى است، من هزار دلیل بر نفى این سخن دارم.»

به گواهى دانشمندان جامعه‌شناس و مورّخان بزرگ، هیچ عصر و زمانى را نمى‌یابیم كه مذهب و ایمان مذهبى در میان بشر وجود نداشته باشد، بلكه در هر عصر و زمان و در هر نقطه‌اى از دنیا، شكلى از مذهب وجود داشته است...

دانشمندان مى‌گویند: هر انسانى را كه فكر كنید، از هر نژاد و هر طبقه‌اى كه باشد، اگر او را به حال خود واگذارند و تعلیمات خاصى نبیند و حتى از گفت‌وگوهاى خداپرستان و مادّى‌ها عریان شود، خود به خود متوجه نیروى توانا و مقتدرى مى‌شود كه مافوق جهان مادّه است و بر تمام جهان حكومت مى‌كند.

از نظر یك فرد خداپرست همه‌ی ذرات این جهان قابل دقت است، یك انسان با ایمان در پرتو نور خداپرستى، با كنجكاوى خاصى به مطالعه‌ی اسرار آفرینش مى‌پردازد (و همین موضوع به پیشرفت علوم و دانشهاى انسانى كمك مى‌كند)...

بلکه عقل و خرد، به ما مى‌گويد هر چه زودتر شروع به بررسى و مطالعه كنيم و سخنان هر يك از اين گروه‌ها را به دقت بشنويم و در هر كدام نشانه‌ی درستى و صداقت و دلایل قانع‌كننده بود، بپذيريم و با اطمينان خاطر آن راه را انتخاب كرده، پيش برويم.