مالک اشتر از آغاز حرکت امیرالمؤمنین علیه السلام به صفّین، در کنار حضرت گوش به فرمان بود و در مواردی پیمان وفاداری خود را اعلام می‎کرد و در مسیر رسیدن به صفّین، نیز با جان و دل از حقانیت حضرت امیر علیه السلام در برابر معاویه حمایت می‎نمود.

هنگامی که مردم در خانه امیرالمؤمنین علیه السلام اجتماع کردند تا با حضرت بیعت کنند، مالک اشتر برخاست و خطاب به مردم مطالبی گفت که در امام‎شناسی او بسیار گویا و گواه بر این مدعا است.

مالک پس از کشته شدن عثمان، در خلافت امیر مؤمنان علیه السلام بسیار تلاش کرد و با حضرت بیعت نمود و از سرداران بزرگ سپاه حضرت گردید. وی از یاری‎دهندگان و شیعیان بسیار پای‎بند به امیرالمؤمنین علیه السلام بود.

بسیاری از مورخان نوشته‌اند: ابوالهیثم (مالک بن تیهان) نخستین کسی بود که با «اسعد بن زراره» از مدینه به‌مکه آمد و با پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم ملاقات کرد، و به‌آن حضرت ایمان آورد و به‌مدینه بازگشت و اسلام خود را آشکار نمود

قبل از آغاز دعوت عمومی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم، عثمان بن مظعون با عبیدة بن حارث، عبدالرحمن بن عوف، ابوسلمۀ بن عبدالأسد و ابوعبیدۀ بن جراح، نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم رفتند و پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم ، اسلام و قوانین آن را برای ایشان بیان فرمودند و همه در همان ساعت اسلام آوردند.

صعصعه در میان مسلمانان از شأن و منزلت والایی برخوردار بود، معاویه با این که حاضر نبود به ‌شرافت و بزرگی یاران حضرت امیر علیه السلام اعتراف کند، اما در برابر شخصیت صعصعه، ناچار به ‌اقرار شد.

سیحان فرزند صوحان، برادر زید و صعصعۀ بن صوحان است؛ وی همچون دو برادرش زید و صعصعه از اصحاب با وفای امیرالمؤمنین علیه السلام به‌شمار می‌آید.

زید فرزند «صوحان بن حجر» اهل کوفه و کنیه‌اش «ابوسلمان» و به‌نقلی «ابوعایشه» یا «ابومسلم» یا «ابوعبدالله» می‌باشد. وی برادر بزرگ سیحان و صعصعه عبدی است.

وی از علمای تابعین و شجاعان و شعرا و خطبای نامی عصر خویش بود. او زمان رسول خدا(ص) را درک کرد، ولی حضرت را ندید. از این رو در زمره تابعین است.

نخستین کسی که بعد از حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام و حضرت خدیجه کبری علیها السلام، ایمان آورد و مسلمان شد، زید بن حارثه بود.

یکی از ویژگی هایی که به شخصیت خزیمه امتیاز خاصی بخشیده، حضور مستمر او در جبهه های نظامی و مبارزه بی امان با کفر و شرک است.

جناب محمد بن ابی بکر در جنگ جمل، به فرمان امیرمؤمنان علی علیه السلام ، فرمانده پیاده نظام لشکر بود. وی در این جنگ رشادت های فراوانی از خود نشان داد. پس از پایان نبرد، امام علیه السلام به وی دستور دادند تا به سوی خواهر خود، عایشه برود و مراقبت از او را به عهده بگیرد.

افتخار بزرگ عمّار این است که پدر و مادر وی اولین شهدای اسلام هستند. ابوجهل، پدر و مادرش را بعد از شکنجه ‏های بسیار و طاقت‏ فرسا به طرز دردناک و فجیعی به شهادت رساند. و به این ترتیب اولین شهید مرد و اولین شهید زن در اسلام لقب گرفتند.

در دیدار اولی که بین میثم و امیرالمومنین علیه‌السلام اتفاق می‌افتد، حضرت از ایشان ‌پرسیدند که اسم تو چیست؟ میثم در پاسخ گفت: «سالم». حضرت فرمودند: اما پیامبر خدا صلی الله علیه و آله به من فرمود که پدرت اسم تو را در ایران و در سرزمین خودت، میثم گذاشته است.

مقداد از اوّل اسلام آوردنش رشادت‎ها و خدمات بسیاری برای اسلام انجام داده است و در جنگ‎ها و غزوه‎ها و سَرْیه‎های مختلفی در رکاب رسول اکرم(ص) و حضرت امیر المؤمنین(ع) شرکت داشته است.

نام مشهور او جندب بن جناده‎ی غفاری است. نام‎های دیگری که برای او ذکر شده عبارت است از: بریر بن عبدالله، بریر بن جناده، بریر بن عشرقه، بریر بن جندب، جندب بن عبدالله و جندب بن سکن.

از زمان تولد سلمان تاریخ دقیقی در دست نیست اما با احتمالاتی که از سال وفات و طول عمرش به دست می‌آید حدوداً در دهه‌های بعدی حکومت انوشیروان یعنی بین سال‌های 520 تا 570 میلادی به دنیا آمده است. نام پدر او بدخشان از نژاد منوچهر پادشاه ایران است ولی پس از اینکه اسلام آورد هر وقت از وی سؤال می‌کردند که نام و نَسَبَت چیست؟ در جواب می‌گفت: من فرزند اسلام و از اولاد حضرت آدم می‌باشم.