کوثر؛ معجزه پیغمبر(ص)

حال ای بانوان مسلمان! شما با حضورتان در مجالس مردان و سخنرانی در میان آنان، کجای اسلام و قرآن را از فروریختن و ویران‌شدن نجات داده‌اید. جز این‌که بی‌پروایی شما در اختلاط مرد و زن، روزبه‌روز بر مفاسد جامعه‌ی اسلامی افزوده است و می‌افزاید.

حال ای مردم من از شما توقّع ندارم که همانند من زاهد و بی‌اعتنا به دنیا باشید می‌دانم که شما نمی‌توانید این چنین زندگی کنید، ولی این توقّع را دارم که در مسیر دین حرکت کنید و با رعایت پرهیز از محرّمات و کوشش در انجام واجبات و عفّت در رفتار و گفتار و استواری در عقاید حقّه و اخلاق فاضله به من یاری دهید...

از امتیازات افتخارآمیز فاطمه(س) مادر بودنش برای امامت و امامان(ع) است. سایر مادران امامان، مادر جسم آن بزرگواران بوده‌اند نه مادر امامتشان. فاطمه بنت اسد(س) مادر جسم امیرالمؤمنین(ع) و نرجس خاتون، مادر جسم حضرت ولیّ‌عصر ـ ارواحنافداه ـ بوده است نه مادر امامتشان، امّا حضرت فاطمه‌ی صدّیقه(س) مادر امامتشان می‌باشد.

خداوند حکیم در آیات قرآن کریمش از ذات‌اقدس خود گاهی تعبیر به «من» و گاهی تعبیر به «ما» می‌کند، گاه می‌گوید من چنین و چنان کرده‌ام و می‌کنم و گاه می‌فرماید: ما چنین و چنان کرده‌ایم و می‌کنیم.

کلمه‌ی «کوثر» برحسب لغت به معنای «خیر کثیر» است؛ یعنی موجودی که منشأ خیرات فراوان و منبع برکات بی‌شمار است. منتها مصداقاً به حقایق متعدّدی در تفاسیر اشاره شده است. از آن جمله: نبوّت، قرآن، شفاعت، علم، نهری در بهشت و ذریّه و نسل کثیر...