حقیقت ایمان، فضیلت پنهان

ما شیعه‌ی امامیه در مسأله‌ی «وجوب اطاعت» قائل به سلسله‌ی مراتب هستیم. یعنی معتقدیم در رتبه‌ی اوّل اطاعت فرمان خالق و آفریدگارمان و در رتبه‌ی دوّم اطاعت فرمان پیام‌آور و رسول مبعوث از جانب خالقمان و در رتبه‌ی سوّم اطاعت فرمان امام معصوم كه منصوب از جانب خالق و معرّفی شده‌ی از سوی رسول مكرّم است واجب و لازم است.

علی و آل علی(ع) نگه دارنده‌ی شرف نبوّت و رسالت و نگه‌دارنده‌ی شرف انسانیتند و در نتیجه، توجیه كننده‌ی حكیمانه بودن نظام خلقتند و لذا با نبود ولایت علی و آل علی(ع) نبوّت و رسالت حضرت ختمی مرتبت تباه می‌شود و با تباهی نبوّت و رسالت، حقیقت انسانیت و آدمیت تباه می‌گردد و با تباه شدن انسانیت و آدمیت.

من، انسان با این رفعت و جلالت را خلق كرده‌ام كه به دامن، نبوّت و رسالت بیفتد و در آن دامن برای رسیدن به هدف عظیم خلقتش تربیت شود. نبوّت و رسالت هم باید به دامن ولایت علی و آل علی(ع) بیفتد تا بدون هرگونه خلل تا آخرین روز عمر بشر دوام و بقاء پیدا كند.

رسول خدا(ص) به حكم عقل باید دارای دو چهره باشد، «چهره‌ی آسمانی» و «چهره‌ی زمینی» و دارای دو وِجهه باشد: «وجهه‌ی الهی» و «وِجهه‌ی بشری» كه با چهره‌ی آسمانی و وِجهه‌ی الهی‌اش، «وحی» را از عالم ربوبی بگیرد و با چهره‌ی زمینی و وجهه‌ی بشری‌اش به بشر برساند.

انسان‌شناسی، انسان را ملزم می‌كند به پیغمبرشناسی، پیغمبرشناسی انسان را ملزم می‌كند به امام‌شناسی. انسان خیلی بزرگ است؛ چون خیلی بزرگ است، این مسائل یعنی وحی و نبوّت و تشریع و ولایت و امامت برای او پیش آمده است.