کد مطلب: ۱۱۲۷
تعداد بازدید: ۳۹۹۰
تاریخ انتشار : ۰۱ اسفند ۱۳۹۵ - ۰۷:۰۰
به مناسبت شهادت حضرت فاطمه زهرا(س)
همه در انتظارند تا زهرای مرضیّه سلام الله علیها با قدوم خود بهشت را پُر نور و برکت کند، نفَس ها در سینه حبس شده و با نزدیک شدن صدای بال فرشتگانی که او را بدرقه می کنند، قلب ها هر لحظه بیشتر به تپش می افتد، اگر مرگی بود همه قالب تُهی می کردند.

زهرا(س) قیامت می‌کند(4)

رسول خدا صلّی الله علیه و آله: فاطمه جان! (در قیامت) آدم ابو البشر حوّا را طلب مى ‏كند و تو او را همراه مادرت خديجه می بینی که در مقابلت قرار دارند. آن گاه منبرى از نور براى تو نصب مى ‏شود كه هفت پايه دارد، در ميان هر پايه ای تا پايه ديگر صفوفی از ملائكه ايستاده ‏اند که علم هايى از نور در دست دارند. حور العین در سمت چپ و راست منبرت صف مى ‏كشند. نزديك ترين زنان به تو از سمت چپ، حوّا و آسيه خواهند بود. هنگامى كه بر فراز منبر می روى، جبرئيل از سوی خداوند سبحان نزد تو مى ‏آيد و مى ‏گويد: اى فاطمه! حاجت خود را بخواه! ... و تو خواهى گفت: پروردگارا! شیعیانم ... .[1]

 

دستگیری بانوی بهشت از شیعیان و محبّین

 

همه در انتظارند تا زهرای مرضیّه سلام الله علیها با قدوم خود بهشت را پُر نور و برکت کند، نفَس ها در سینه حبس شده و با نزدیک شدن صدای بال فرشتگانی که او را بدرقه می کنند، قلب ها هر لحظه بیشتر به تپش می افتد، اگر مرگی بود همه قالب تُهی می کردند. کاروان فاطمی نزدیک می شود و نور مقدّس جمال پنج تن آل عبا همچون حجابی کجاوه زهرا را در بر گرفته، گرچه نور مقدّسش ما فوق همه نورهاست. هزاران مَلک و حور مقابل درب بهشت فرود می آیند و با کمال احترام و عشق و شعف حضرتش را به سمت بهشت بدرقه می کنند. چشم ها خیره شده تا لحظه ورود فاطمه را مشاهده کنند امّا به ناگاه در لحظه ورودِ به بهشت، زهرای طاهره توقّف می فرماید. چه شده؟! چرا فاطمه ایستاده و از ورود به بهشتِ خدا امتناع می ورزد؟! چه چیزی این قدر مهمّ است که به خاطر آن، زهرای مرضیّه علیها السّلام همه انبیاء و اوصیاء و اولیاء و شهدا را منتظر گذاشته؟!

خدای متعال برای آگاهی اهل محشر به بنده خود فاطمه می فرماید: ای دختر حبیبم! چرا توقّف نمودی و حال آن که به تو دستور دادم به بهشتم وارد شوی؟ فاطمه سلام الله علیها می فرماید: پروردگارم! دوست دارم قدر و منزلتم در مثلِ امروزی شناخته شود. پس خدای تعالی می فرماید: ای دختر حبیبم! (به صحنه محشر) بازگرد و نگاه کن! هر کس در دل، محبّت تو یا یکی از اولاد تو را دارد، دستش را بگیر و داخل بهشتش کن.

و فاطمه هم چون مرغی که دانه های خوب را از دانه های بد جدا می کند، شیعیان و محبّینش را از دیگران جدا می سازد. چقدر مایه دل گرمی و شادمانی است وقتی که از دور می بینی زهرای مرضیّه به عرصه قیامت باز می گردد و از منجلاب محشر، سینه زنان و گریه کنانش را جدا نموده و از همه برتر آن که با دست خویش آن ها را به سمت بهشت رهنمون می سازد.

حال نوبت به شیعیان زهرا سلام الله علیها رسیده تا خداوند منزلتشان را آشکار سازد. منتخبین فاطمه علیها السّلام زمانی که به درب بهشت می رسند، پروردگار متعال به قلبشان می اندازد تا توقّف کنند. وقتی توقّف می کنند خداوند می فرماید: ای دوستانم! چرا توقّف کردید در حالی که فاطمه دختر حبیبم در حقّ شما شفاعت کرده است؟! در پاسخ عرضه می دارند: پروردگارا! دوست داریم قدر و منزلتمان در مثلِ امروزی شناخته شود. پس خداوند می فرماید: ای دوستانم! باز گردید و بنگرید چه کسی شما را به خاطر محبّت فاطمه دوست داشته؟ چه کسی به خاطر حبّ فاطمه شما را اطعام نموده؟ چه کسی به خاطر حبّ فاطمه شما را لباس پوشانده و شربت آبی داده و غیبتی را از شما دور ساخته؟ دستش را بگیرید و داخل بهشتش کنید.

فاطمیّون همراه مرادشان صدّیقه کبری وارد بهشت می شوند و اهل نجات می گردند و جز مُشتی اهل شک و تردید و کفّار و منافقین که در دنیا چشم دیدن فاطمه و فاطمی ها را نداشتند، باقی نخواهند ماند و به سمت درکات جهنّم و عذاب پروردگار راهی خواهند شد. آن گاه در میان طبقات آتش صدای ناله و فریادشان را می شنوی که با حسرتی بی انتها نعره می زنند: «فَما لَنا مِنْ شافِعِينَ وَ لا صَدِيقٍ حَمِيمٍ‏» هیچ شفاعت کننده و دوست گرمی نداریم (تا نجاتمان دهد). و می گویند: «فَلَوْ أَنَّ لَنا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ». اگر بازگشتی برایمان بود از مؤمنان می شدیم. ولی هیهات که بازگردانده نخواهند شد، «وَ لَوْ رُدُّوا لَعادُوا لِما نُهُوا عَنْهُ وَ إِنَّهُمْ لَكاذِبُونَ‏». و اگر بازگردانده (هم) می شدند هر آینه به (ارتکاب) آن چه از آن نهی شده بودند بر می گشتند و همانا ایشان دروغ گو هستند.‏[2]

و زهرا علیها السّلام دامن کشان چون مادری دل شکسته و دلسوزِ کودکان خطاکار خود، داخل بهشت می شود و حال آن که دنباله چادر خود را برای نجات محبّانش بر روی پل صراط باقی می گذارد؛ یک سر آن در دستان مقدّس فاطمه در بهشت و سوی دیگرش در میدان قیامت است. منادی پروردگار ندا می دهد: ای محبّان فاطمه! خود را به رشته های چادر سیده زنان جهان بیاویزید تا شما را به بهشت خدا و رضوان پروردگار برساند. و این گونه می شود که میلیون ها نفر به رشته های چادر مادر مهربانی ها و عصاره خوبی ها، آویخته و به دست مبارکش داخل بهشت می گردند.[3] در آن روز عموم خلايق آرزو مى ‏كنند: كاش از شيعيان و دوستان فاطمه بودند! ... در آن روز عموم مردم دچار ترس مى ‏شوند ولى ايشان نمى‏ ترسند، و همه در آن روز تشنه ‏اند، ولى ايشان سيراب خواهند بود.[4]

بانوی بهشت با قدوم خود بهشت را بهاء و زینت می دهد و پس از مشاهده نعمت های بهشتی به شکر پروردگار پرداخته و می فرماید: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنا لَغَفُورٌ شَكُورٌ * الَّذِي أَحَلَّنا دارَ الْمُقامَةِ مِنْ فَضْلِهِ لا يَمَسُّنا فِيها نَصَبٌ وَ لا يَمَسُّنا فِيها لُغُوبٌ». حمد (و ستايش) براى خداوندى است كه اندوه را از ما برطرف ساخت، پروردگار ما آمرزنده و سپاسگزار است! * همان كسى كه با فضل خود ما را در اين سراى اقامت (جاويدان) جاى داد كه نه در آن رنجى به ما مى ‏رسد و نه سستى و واماندگى.[5] پروردگار تعالی به صدّیقه کبری می فرماید: «يَا فَاطِمَةُ سَلِينِي أُعْطِكِ وَ تَمَنَّيْ عَلَيَّ أُرْضِكِ». ای فاطمه! از من بخواه تا به تو عطا کنم و تمنّا کن تا تو را راضی نمایم. و بانوی بهشت عرضه می دارد: «إِلَهِي أَنْتَ الْمُنَى وَ فَوْقَ الْمُنَى أَسْأَلُكَ أَنْ‏ لَا تُعَذِّبَ‏ مُحِبِّي‏ وَ مُحِبِّي‏ عِتْرَتِي‏ بِالنَّارِ». الهی! تو تمام آرزوهائی و بالاتر از هر آرزوئی، از تو می خواهم که محبّان من و عترتم را در آتش عذاب نکنی. و خداوند در پاسخ درخواستِ رئوفانه و کریمانه ی زهرا علیها السّلام می فرماید: «يَا فَاطِمَةُ وَ عِزَّتِي وَ جَلَالِي وَ ارْتِفَاعِ مَكَانِي لَقَدْ آلَيْتُ عَلَى‏ نَفْسِي مِنْ قَبْلِ أَنْ أَخْلُقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ بِأَلْفَيْ عَامٍ أَنْ لَا أُعَذِّبَ مُحِبِّيكِ وَ مُحِبِّي عِتْرَتِكِ بِالنَّارِ». ای فاطمه! به عزّت و جلال و بلندیِ مقامم قسم، دو هزار سال پیش از خلقت آسمان ها و زمین به ذات خودم قسم یاد کردم تا دوستداران تو و عترتت را به آتش (جهنّم) معذَّب نگردانم.[6]

آری فاطمه علیها السّلام به همراه شفاعت شدگانش داخل بهشت می شود و اهل جنّت از آمدن او مسرور گشته و یکدیگر را بر این مناسبت فرخنده بشارت می دهند. انبیاء یک به یک برای زیارت بانوی بهشت مشرّف می شوند و برای دیدار او سر از پا نمی شناسند[7].

سلمان می گوید که رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمودند: «يَا سَلْمَانُ مَنْ أَحَبَّ فَاطِمَةَ فَهُوَ فِي الْجَنَّةِ مَعِي وَ مَنْ أَبْغَضَهَا فَهُوَ فِي النَّارِ يَا سَلْمَانُ حُبُّ فَاطِمَةَ يَنْفَعُ فِي مِائَةٍ مِنَ الْمَوَاطِنِ أَيْسَرُ تِلْكَ‏ الْمَوَاطِنِ‏ الْمَوْتُ وَ الْقَبْرُ وَ الْمِيزَانُ وَ الْحَشْرُ وَ الصِّرَاطُ وَ الْمُحَاسَبَةُ ...». ای سلمان! هر کس فاطمه را دوست بدارد پس او در بهشت همراه من است و هر کس او را دشمن بدارد، اهل آتش است. ای سلمان! محبّت فاطمه در صد جا سود می رساند که آسان ترین آن ها مرگ، قبر (عالم برزخ)، میزان، حشر، صراط و محاسبه (اعمال) است، پس هر کس که دخترم از او راضی گردد من از او راضی می شوم و هر کس من از او راضی شوم، خدا از او راضی می گردد، و هر کس فاطمه بر او غضبناک (و ناراضی) شود، من هم بر او غضب می کنم و هر که را که من بر او غضب کنم، خداوند بر او غضب خواهد نمود و وای بر کسی که به او و شوهرش امیر المؤمنین علی علیه السّلام ظلم کند و وای بر کسی که به فرزندان و شیعیان زهرا ظلم نماید.[8]

این مقام فاطمه است و خوشا به سعادت کسانی که قدرش را در دنیا گرامی داشتند و دل را در گِروی محبّت و ولای او سپردند. «طُوبى‏ لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآبٍ». پاكيزه‏ ترين (زندگى) نصيبشان است و بهترين سرانجام ها[9].

«اللّهمّ‏ صَلِّ‏ عَلى‏ فاطمةَ وَ أَبِيها وَ بَعلِها وَ بَنِيها و السِّرِّ المُستَودَعِ فِیها بِعَدَدِ ما أَحاطَ بِهِ عِلمُكَ».

(پایان)

 

پی‌نوشت‌ها:

 

[1] رسول خدا صلّی الله علیه و آله خطاب به فاطمه سلام الله علیها فرمودند: «وَ يَطْلُبُ آدَمُ حَوَّاءَ فَيَرَاهَا مَعَ أُمِّكِ خَدِيجَةَ أَمَامَكِ ثُمَّ يُنْصَبُ لَكِ مِنْبَرٌ مِنَ النُّورِ فِيهِ سَبْعُ مَرَاقِيَ بَيْنَ الْمِرْقَاةِ إِلَى الْمِرْقَاةِ صُفُوفُ الْمَلَائِكَةِ بِأَيْدِيهِمْ أَلْوِيَةُ النُّورِ وَ يَصْطَفُّ الْحُورُ الْعِينُ عَنْ يَمِينِ الْمِنْبَرِ وَ عَنْ يَسَارِهِ وَ أَقْرَبُ النِّسَاءِ مَعَكِ عَنْ يَسَارِكِ حَوَّاءُ وَ آسِيَةُ فَإِذَا صِرْتِ فِي أَعْلَى الْمِنْبَرِ أَتَاكِ جَبْرَئِيلُ ع فَيَقُولُ لَكِ يَا فَاطِمَةُ سَلِي حَاجَتَكِ ... فَتَقُولِينَ‏ يَا رَبِّ شِيعَتِي‏ ...». [بحار الأنوار (ط - بيروت) ج ‏43 ص 226].

[2] امام باقر علیه السّلام فرمودند: «... فَإِذَا صَارَتْ عِنْدَ بَابِ الْجَنَّةِ تَلْتَفِتُ فَيَقُولُ اللَّهُ يَا بِنْتَ حَبِيبِي مَا الْتِفَاتُكِ وَ قَدْ أَمَرْتُ بِكِ إِلَى جَنَّتِي [الْجَنَّةِ] فَتَقُولُ يَا رَبِّ أَحْبَبْتُ‏ أَنْ‏ يُعْرَفَ‏ قَدْرِي‏ فِي‏ مِثْلِ‏ هَذَا الْيَوْمِ فَيَقُولُ اللَّهُ [تَعَالَى‏] يَا بِنْتَ حَبِيبِي ارْجِعِي فَانْظُرِي مَنْ كَانَ فِي قَلْبِهِ حُبٌّ لَكِ أَوْ لِأَحَدٍ مِنْ ذُرِّيَّتِكِ خُذِي بِيَدِهِ فَأَدْخِلِيهِ الْجَنَّةَ. قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ وَ اللَّهِ يَا جَابِرُ إِنَّهَا ذَلِكَ الْيَوْمَ لَتَلْتَقِطُ شِيعَتَهَا وَ مُحِبِّيهَا كَمَا يَلْتَقِطُ الطَّيْرُ الْحَبَّ الْجَيِّدَ مِنَ الْحَبِّ الرَّدِيِّ فَإِذَا صَارَ شِيعَتُهَا مَعَهَا عِنْدَ بَابِ الْجَنَّةِ يُلْقِي اللَّهُ فِي قُلُوبِهِمْ أَنْ يَلْتَفِتُوا فَإِذَا الْتَفَتُوا يَقُولُ [فَيَقُولُ‏] اللَّهُ يَا أَحِبَّائِي مَا الْتِفَاتُكُمْ وَ قَدْ شَفَعَتْ فِيكُمْ فَاطِمَةُ بِنْتُ حَبِيبِي فَيَقُولُونَ يَا رَبِّ أَحْبَبْنَا أَنْ يُعْرَفَ قَدْرُنَا فِي مِثْلِ هَذَا الْيَوْمِ فَيَقُولُ اللَّهُ يَا أَحِبَّائِي ارْجِعُوا وَ انْظُرُوا مَنْ أَحَبَّكُمْ لِحُبِّ فَاطِمَةَ انْظُرُوا مَنْ أَطْعَمَكُمْ لِحُبِّ فَاطِمَةَ انْظُرُوا مَنْ كَسَاكُمْ لِحُبِّ فَاطِمَةَ انْظُرُوا مَنْ سَقَاكُمْ شَرْبَةً فِي حُبِّ فَاطِمَةَ انْظُرُوا مَنْ رَدَّ عَنْكُمْ غِيبَةً فِي حُبِّ فَاطِمَةَ خُذُوا بِيَدِهِ وَ أَدْخِلُوهُ الْجَنَّةَ. قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ وَ اللَّهِ لَا يَبْقَى فِي النَّاسِ إِلَّا شَاكٌّ أَوْ كَافِرٌ أَوْ مُنَافِقٌ فَإِذَا صَارُوا بَيْنَ الطَّبَقَاتِ نَادَوْا كَمَا قَالَ اللَّهُ [تَعَالَى‏] فَما لَنا مِنْ شافِعِينَ وَ لا صَدِيقٍ حَمِيمٍ‏ فَيَقُولُونَ‏ فَلَوْ أَنَّ لَنا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ‏ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ هَيْهَاتَ هَيْهَاتَ مُنِعُوا مَا طَلَبُوا وَ لَوْ رُدُّوا لَعادُوا لِما نُهُوا عَنْهُ وَ إِنَّهُمْ لَكاذِبُونَ‏ وَ أَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِين». [تفسير فرات الكوفي ص 299].

[3] رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمودند: « فَإِذَا دَخَلَتِ الْجَنَّةَ بَقِيَ مِرْطُهَا مَمْدُوداً عَلَى الصِّرَاطِ، طَرَفٌ مِنْهُ بِيَدِهَا وَ هِيَ فِي الْجَنَّةِ، وَ طَرَفٌ فِي عَرَصَاتِ الْقِيَامَةِ. فَيُنَادِي مُنَادِي رَبِّنَا: يَا أَيُّهَا الْمُحِبُّونَ لِفَاطِمَةَ تَعَلَّقُوا بِأَهْدَابِ مِرْطِ فَاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ. فَلَا يَبْقَى مُحِبٌّ لِفَاطِمَةَ إِلَّا تَعَلَّقَ بِهُدْبَةٍ مِنْ أَهْدَابِ مِرْطِهَا، حَتَّى يَتَعَلَّقَ بِهَا أَكْثَرُ مِنْ أَلْفِ فِئَامٍ وَ أَلْفِ فِئَامٍ [وَ أَلْفِ فِئَامٍ‏].

قَالُوا: وَ كَمْ فِئَامٌ وَاحِدٌ يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ: أَلْفُ أَلْفٍ مِنَ النَّاسِ.. [التفسير المنسوب إلى الإمام الحسن العسكري عليه السلام ص 434].

[4] رسول خدا صلّی الله علیه و آله به فاطمه علیها السّلام فرمودند: «فَعِنْدَ ذَلِكِ يَوَدُّ الْخَلَائِقُ أَنَّهُمْ كَانُوا فَاطِمِيِّينَ فَتَسِيرِينَ وَ مَعَكِ شِيعَتُكِ وَ شِيعَةُ وُلْدِكِ وَ شِيعَةُ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ آمِنَةً رَوْعَاتِهِمْ مَسْتُورَةً عَوْرَاتُهُمْ قَدْ ذَهَبَتْ عَنْهُمُ الشَّدَائِدُ وَ سَهُلَتْ لَهُمُ الْمَوَارِدُ يَخَافُ النَّاسُ وَ هُمْ لَا يَخَافُونَ وَ يَظْمَأُ النَّاسُ وَ هُمْ لَا يَظْمَئُونَ». در آن هنگام خلائق دوست دارند و آرزو می کنند که کاش از فاطمیّون بودند، پس تو حرکت می کنی و شیعیانت و شیعیان فرزندانت و شیعیان امیر المؤمنین به همراه تو هستند در حالی که از ترس ایمنند و عورت ایشان پوشیده است، سختی ها و شدائد از ایشان زائل شده و موارد قیامت برایشان آسان می گردد. همه مردم در هراسند و ایشان ترسی ندارند و مردم گرسنه اند و آن ها گرسنه نیستند.‏ [بحار الأنوار (ط - بيروت) ج ‏43 ص 227].

[5] سوره فاطر/ آیه 34 و 35 (ترجمه مکارم).

[6] بحار الأنوار (ط - بيروت) ج ‏27 ص 140.

[7] پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله به دخت گرامیشان فاطمه علیها السّلام فرمودند: «فَإِذَا دَخَلْتِ الْجَنَّةَ تُبَاشِرُ بِكِ أَهْلُهَا ... وَ إِذَا اسْتَقَرَّ أَوْلِيَاءُ اللَّهِ فِي الْجَنَّةِ زَارَكِ آدَمُ وَ مَنْ دُونَهُ مِنَ النَّبِيِّينَ». و زمانی که داخل بهشت می گردی اهل بهشت به خاطر تو به یکدیگر بشارت می دهند ... و زمانی که اولیاء خدا در بهشت استقرار یافتند، آدم و پیامبران پس از او، به زیارت تو می آیند. [بحار الأنوار (ط - بيروت) ج ‏43 ص 227].

[8] سلمان می گوید که رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمودند: «يَا سَلْمَانُ مَنْ أَحَبَّ فَاطِمَةَ فَهُوَ فِي الْجَنَّةِ مَعِي وَ مَنْ أَبْغَضَهَا فَهُوَ فِي النَّارِ يَا سَلْمَانُ حُبُّ فَاطِمَةَ يَنْفَعُ فِي مِائَةٍ مِنَ الْمَوَاطِنِ أَيْسَرُ تِلْكَ‏ الْمَوَاطِنِ‏ الْمَوْتُ وَ الْقَبْرُ وَ الْمِيزَانُ وَ الْحَشْرُ وَ الصِّرَاطُ وَ الْمُحَاسَبَةُ فَمَنْ رَضِيَتْ عَنْهُ ابْنَتِي رَضِيتُ عَنْهُ وَ مَنْ رَضِيتُ عَنْهُ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ وَ مَنْ غَضِبَتْ عَلَيْهِ فَاطِمَةُ غَضِبْتُ عَلَيْهِ وَ مَنْ غَضِبْتُ عَلَيْهِ غَضَبَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَ وَيْلٌ لِمَنْ يَظْلِمُهَا وَ يَظْلِمُ بَعْلَهَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيّاً ع وَ وَيْلٌ لِمَنْ يَظْلِمُ ذُرِّيَّتَهَا وَ شِيعَتَهَا». [إرشاد القلوب إلى الصواب (للديلمي) ج ‏2 ص 294].

[9] سوره رعد/ آیه 29 (ترجمه مکارم).

دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت

مسلم زکی زاده‏

ارسال نظر
نام:
ایمیل:
* نظر: