اشاره
«حجاج» پسر «بدر» و اهل «بصره» و از «بنيسعد» است. سيد داوودي نقل كرده است: امام حسين عليهالسلام به منذر بن جارود عبدي، يزيد بن مسعود نهشلي، احنف بن قيس و ديگران از رؤساي پنجگانه و اشراف نامه نوشتند، كه هر كدام به گونهاي با آن برخورد كردند. احنف امام را به صبر دعوت و اميدوار كرد، اما پيامآور امام را به ابنزياد تحويل داد كه او را كشتند. اما مسعود قوم خود، بنيتميم، بنيحنظله، بنيسعد و بنيعامر را جمع كرد و خطبهاي بر آنها خواند. سپس نامهاي به امام حسين عليهالسلام نوشته و توسط حجاج بن بدر سعدي آن را به سوي امام ارسال داشت(۱). او نامه «مسعود بن عمرو» را از بصره به خدمت امام آورد و تا آخر راه همراه امام باقي ماند(۲). وقتي حضرت اباعبدالله الحسين عليهالسلام نامه را دريافت كردند، پس از مطالعه فرمود: «ما لك! آمنك الله من الخوف، و اعزك و ارواك يوم العطش الاكبر (۳)؛ تو را چه ميشود! خداوند تو را از ترس ايمن دارد و عزتت عنايت كند و روز تشنگي بزرگ سيرابت كند».
شهادت حجاج بن بدر
تاريخنگاران گفتهاند، حجاج در حمله نخستين پيش از ظهر به شهادت رسيده است(۴). در زيارت «ناحيه مقدسه» مورد سلام و درود امام عليهالسلام قرار گرفته است: «السلام علي حجاج بن بدر السعدي(۵)؛ سلام بر حجاج پسر بدر سعدي».
ادامه دارد...
------------------------------------------------------
پی نوشتها:
1. تفصيل خطبه مسعود (ابنمسعود) تهشلي و سخنان جدي او و نامه سراسر ولائياش ر. ك: سماوي، ابصار العين، ص ۲۱۴ تا ۲۱۲ آمده است
2. ابصار العين، ص ۲۱۲؛ منتهي الامال، ج ۱، ص ۶۵۶
3. ابصار العين، ص ۲۱۳ و ۲۱۴
4. ابصار العين، ص ۲۱۴؛ منتي الآمال، ج ۱، ص ۶۵۴
5. اقبال الاعمال، ج ۳، ص ۷۸