ویژگی‌های یاران حضرت مهدی(عج)| ۴

8 - چند نشانه دیگر از این 313 نفر
امام صادق(ع) به یکی از یاران مخصوص به نام مفضّل رحمةالله فرمود:
«هنگامی‌که امام قائم(ع) از سوی خداوند اجازه خروج و ظهور بگیرد، خدا را به اسم اکبر در لغت عبرانی بخواند و 313 نفر از اصحابش که از افراد نخستین در مورد قبول ولایت امام هستند، مانند پاره‌های ابر پاییزی به‌ سوی او می‌شتابند، جمعی شبانگاه از بستر خود ناپدید شوند، و صبح‌گاه در مکه باشند و جمعی در روز دیده شوند که بر روی ابر حرکت می‌کنند. پس فرمود: این آیه «هرکجا باشید خداوند همه را حاضر می‌کند»[1] درباره آن‌ها نازل شده است».[2]
یکی از اصحاب می‌گوید: در مسجدالحرام در مکه در حضور امام باقر(ع) بودم، آن حضرت دستم را گرفت و فرمود:
«به ‌زودی خداوند متعال 313 نفر را در همین مسجد حاضر کند، مردم مکه می‌دانند که هنوز پدران و اجداد آن‌ها خلق نشده‌اند، همراه آن‌ها شمشیرهایی است که بر هر شمشیری نام شخص و نام پدر و اوصاف و نصبش نوشته‌ شده، سپس به دستور امام(ع) شخصی اعلام می‌کند: این مهدی(ع) همچون داود و سلیمان(ع) قضاوت می‌کند و گواه نمی‌خواهد».[3]
و در ضمن روایتی از امام صادق(ع) می‌فرماید:
«بر شمشیرهای آن‌ها هزار کلمه نوشته‌ شده که هر کلمه آن، کلید هزار کلمه دیگر است و آن حضرت باد را در هر درّه‌ای بفرستد که ندا کند: این مهدی(ع) است که قضاوت و حکومتش همچون قضاوت و حکومت داود(ع) است و گواهی از متخلّفین نمی‌خواهد».[4]
و بالاخره امام باقر(ع) فرمود:
«امام قائم(ع) دارای 313 نفر یاور است که این افراد از نژاد عجم هستند، بعضی از آن‌ها در روز بر روی ابر سوار شده و راه می‌روند، و به نام و پدر و اوصاف و نسب معروف‌اند[5] و بعضی از آن‌ها در بستر خود خوابیده‌اند و بدون وعده قبلی در مکه به حضور امام قائم(ع) شرفیاب می‌گردند».[6]
این روایات حاکی است که 313 نفر در همه ابعاد انسانی، افراد شایسته و شخصیت‌های ممتاز و قاطع و دلیر و دارای امکانات وسیع بوده و شایستگی آن را دارند که نخستین دسته گروندگان به آن حضرت باشند و هسته مرکزی حکومت حضرت قائم(ع) و سران ارتش انقلاب جهانی ایشان را تشکیل می‌دهند.

9 - دست خدا بالای سر امام(ع) و یارانش
از آنجا که این مردان آزاده، به ‌راستی به امام قائم(ع) می‌پیوندند تا در راه او هرگونه جانبازی لازم را بنمایند، خداوند نیز یار و یاور آن‌هاست و با نیروهای غیبی‌اش آن‌ها را کمک می‌کند. چنان ‌که قرآن می‌فرماید:
«إِنْ تَنْصُرُوا الله یَنْصُرْکُمْ وَ یُثَبِّتْ أَقْدامَکُمْ»
اگر خدا را یاری کنید، خداوند شما را یاری می‌کند و گام‌های شما را استوار می‌دارد.[7]
امام سجاد فرمود:
«گویا صاحب شما (حضرت قائم(ع)) را می‌بینم که همراه سیصد و اندی نفر در پشت کوفه به نجف مشرف شده، جبرئیل در طرف راست و میکائیل در طرف چپ و اسرافیل در پیش روی او است، پرچم پیامبر(ص) را برافراشته و آن پرچم را به‌ جانب هیچ گروهی از مخالفان متمایل نکند، مگر اینکه خداوند آنان را به هلاکت می‌رساند».[8]
نیز در ضمن روایتی رسول خدا(ص) فرمود:
«هنگام خروج قائم(ع) منادی خدا از آسمان فریاد می‌زند: ای مردم! مدت ستمگران تمام شد و کار به دست بهترین امّت محمد(ص) افتاد، روانه مکه شوید».[9]
به ‌این‌ ترتیب می‌بینیم دست خدا همراه مهدی(ع) و یارانش است، در این صورت پیروزی آن‌ها حتمی است. از طرفی در روایات می‌خوانیم: خداوند خروج قائم(ع) را در یک ‌شب سامان می‌بخشد.[10]
به‌ هر حال طبق مضمون فرموده امام باقر(ع)، این انقلاب نیاز به یاران قهرمان و رشید دارد، و باید در این راه خون‌ها ریخته شود و عرق‌ها در بدن جاری گردد.[11] یارانی که شایسته اطراف امامی ‌باشند که پرچم رسول خدا(ص) را به دست گرفته و اسلحه‌های پیامبر(ص) را با خود حمل می‌کنند و پیراهن خونی ‌شده‌ای را که پیامبر(ص) در جنگ اُحد در تن داشت، به تن دارد.[12]

10 - نقش زنان در انقلاب حضرت مهدی(ع)
جالب اینکه از امام باقر(ع) نقل شده، فرمود:
«... وَ یَجِیءُ وَاللَّهِ ثَلاثُمِأَةَ وَ بِضْعَةَ عَشَرَ رَجُلاً فِیهِمْ خَمْسُونَ اِمْرَأَةً یَجْتَمِعُونَ بِمَکَّةَ عَلی غَیْرِ مِیعادٍ قَزْعاً کَقَزْعِ الخَرِیفِ؛
سوگند به خدا! سیصد و اندی نفر می‌آیند در میانشان 50 نفر زن هستند، در مکه اجتماع می‌کنند بی‌آنکه قبلاً وعده داده شده باشند، آمدنشان ‌همچون ابرهای پاییزی است (که با حرکات تند می‌آیند و در آن مرکز جمع می‌گردند)».[13]
شکی نیست و به تجربه ثابت شده که زنان در انقلاب‌ها نقش مؤثر و تعیین‌کننده دارند، زنان هستند که جوانان رشید و سلحشور در دامان پاک خود می‌پرورانند و در پشت جبهه و خانه‌داری، پشتیبان محکم و خوب برای مردان می‌شوند، آن‌ها می‌توانند با تصمیم آهنین خود شهیدپرور باشند، آتش انقلاب را شعله‌ور سازند، و در کنار جبهه‌ها به پانسمان زخمی‌ها بپردازند و نوازش‌گر انقلابیون شوند.
در روایات آمده: پس از جنگ اُحُد بدن حضرت علی(ع) پر از زخم شد، به ‌طوری‌ که شصت مورد از بدن مولا علی(ع) بریدگی سخت پیدا کرد، پیامبر خدا(ص) دو زن بنام امّ سلیم و امّ عطیّه را مأمور مداوا و پانسمان زخم‌های بدن مبارک امام علی(ع) نمود، آن‌ها طبق مأموریت به زخم‌بندی مشغول شدند، بعد گزارش دادند به ‌قدری بدن حضرت علی(ع) پر از زخم شده که هر زخمی را می‌بندیم، در کنارش زخم دیگری شکافته می‌شود.[14]
و نیز در روایات آمده: پنجاه نفر از اصحاب (یاران خاص) حضرت قائم(ع) زن هستند.[15]
به‌ این ‌ترتیب؛ زنان نیز باید شخصیت و نیروی معنوی خود را بیابند و بدانند که می‌توانند نقش سازنده‌ای داشته باشند و از اصحاب امام مهدی(ع) گردند و در جبهه‌های سیاسی و نظامی شرکت و تلاش فعّال نمایند و همچون زینب کبری(س) مسئولیت‌های سنگین یک انسان کامل را بدوش بکشند و رسالت خود را انجام دهند. به امید آن روز!
به این حدیث نیز توجّه کنید:
مفضل رحمةالله گوید: امام صادق(ع) فرمود:
«همراه مهدی(ع) سیزده زن هست.
عرض کردم: این بانوان برای چه در کنار مهدی(ع) هستند؟
فرمود: این‌ها مجروحان را مداوا می‌کنند و از بیماران جنگی پرستاری می‌نمایند، چنان ‌که زنان در زمان پیامبر(ص) در جنگ‌ها این کارها را به عهده می‌گرفتند».[16]
ضمناً ناگفته نماند که از کتاب خطبة‌البیان منسوب به امام علی(ع) آمده: نخستین کسی که از 313 نفر به خدمت امام عصر(ع) می‌رسد، دو نفر بصری به نام علی و محارب، و شش نفر دیگر از ابدال به نام عبدالله هستند(263). و بالاخره در وصف یاران مهدی(ع)، از امام صادق(ع) به این مضمون آمده است:
«آن‌ چنان در برابر فرمانده کل قوا خبردار ایستاده‌اند که گویا مرغی بر سرشان است و تکان نمی‌خورند غذایشان تمام شده در عین ‌حال آثار سجده در پیشانی‌شان پیداست، شیران روز و پارسایان شب هستند و قلبشان ‌همچون پاره‌آهن محکم است. همراه آن‌ها پرچمی است که جبرئیل(ع) در جنگ بدر برای پیامبر(ص) آورد... پرچمی که تا یک ماه راه از چهار طرفش ترس را بر دشمنان مسلط می‌کند، از مکه بیرون نمی‌آید تا اینکه حلقه‌ای در اطرافش باشند.
شخصی پرسید: این حلقه از چند نفر تشکیل شده؟ امام صادق(ع) فرمود: از ده هزار نفر که جبرئیل(ع) در طرف راست و میکائیل(ع) در طرف چپ این حلقه هستند، سپس امام(ع) پرچم فتح را برافرازد و حرکت کند و در مشرق و مغرب کسی نماند جز اینکه از روی عناد بر آن پرچم لعنت کند».[17]
 
پی‌نوشت‌ها:

[1] سوره بقره، آیه 148.

[2] اثبات الهداة، ج 7، ص 94.

[3] اثبات الهداة، ج 7، ص 90.

[4] اثبات الهداة، ج 7، ص 91.

[5] اثبات الهداة، ج 7 ص 92؛ بحارالأنوار، ج 52 ص 370؛ المجالس السنیه، ج 5 ص 24.

[6] اثبات الهداة، ج 7، ص 92.

[7] سوره محمد، آیه 7.

[8] اثبات الهداة، ج 7، ص 113.

[9] اثبات الهداة، ج 7، ص 113.

[10] اثبات الهداة، ج 7، ص 114، - یصلح اللَّه أمره فی لیلة.

[11] بحارالأنوار، ج 52، ص 358.

[12] بحارالأنوار، ج 52، ص 242 تا 301.

[13] بحارالأنوار، ج 52، ص 223.

[14] تفسیر المیزان، ج 4، ص 69، به نقل از اصول کافی.

[15] اثبات الهداة، ج 7، ص 150 تا 171.

[16] الاوائل، ص 33.

[17] بحارالأنوار، ج 52 ص 367؛ اثبات الهداة، ج 7 ص 88 - گویا اشاره به شرقی‌های طرفدار کمونیسم و غربی‌های طرفدار کاپیتالیسم - که با این پرچم مخالفت می‌کنند - می‌باشد.