سؤال: برخی افراد ادعای کشف و شهود میکنند. مثلاً میگویند مشغول ذکر بودم که دو نفر از درون من بیرون دویدند و یکی دیگری را بر زمین زد و سپس آن دو به درون من بازگشتند. با امثال این حکایات و چاپ و نشر آنها افراد را به دور خود جمع میکنند. آیا تکلیف مؤمنین در برخورد با اینگونه افراد ناشناخته مدعی عرفان و کشف و شهود چیست؟ و آیا اینگونه اظهارات پذیرفتنی است؟
حضرت آیت الله خامنهای:
صرف ادعا اعتباری ندارد.
حضرت آیت الله فاضل لنکرانی:
اینها کذب است و باید با این افراد برخورد شود.
حضرت آیت الله صافی گلپایگانی:
مؤمنین باید به اشخاصی که اطراف آن افراد جمع میشوند تذکر دهند که بدون دلیل چیزی را باور نکنند.
حضرت آیت الله مکارم شیرازی:
لازم است با زبان خوش امر به معروف و نهی از منکر کرد.
حضرت آیت الله سیستانی:
در این موارد افراد دروغگو زیاد هستند و لذا باید شدیداً احتیاط کرد.
حضرت آیت الله بهجت:
این حرفها اعتباری ندارد. از احتیاط کردن کسی پشیمان نمیشود.
حضرت آیت الله تبریزی:
این امور برای دیگران حجت نیست و چنانچه فردی الطاف الهی شامل او شد سعی در کتمان آن میکند.