مرحوم قاضی نورالله شوشتری در کتاب مجالس المؤمنین روایتی از امام صادق(ع) آورده است: «إِنَّ لِلَّهِ حَرَماً وَ هُوَ مَكَّةُ أَلَا إِنَّ لِرَسُولِ اللَّهِ حَرَماً وَ هُوَ الْمَدِينَةُ أَلَا وَ إِنَّ لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ حَرَماً وَ هُوَ الْكُوفَةُ أَلَا وَ إِنَّ قُمَّ الْكُوفَةُ الصَّغِيرَةُ أَلَا إِنَّ لِلْجَنَّةِ ثَمَانِيَةَ أَبْوَابٍ ثَلَاثَةٌ مِنْهَا إِلَى قُمَّ تُقْبَضُ فِيهَا امْرَأَةٌ مِنْ وُلْدِي اسْمُهَا فَاطِمَةُ بِنْتُ مُوسَى وَ تُدْخَلُ بِشَفَاعَتِهَا شِيعَتِي الْجَنَّةَ بِأَجْمَعِهِم[1] »
خداوند حرمی دارد که آن مکه است و رسولالله(ص) حرمی دارد و آن مدینه است و امیرالمؤمنین(ع) حرمی دارد و آن کوفه است و قم، کوفه کوچک است. بهدرستی که بهشت هشت درب دارد که سه درب آن به قم باز میشود. زنی از فرزندان من در قم از دنیا میرود که اسمش فاطمه دختر موسی(ع) است و به شفاعت او همه شیعیان من وارد بهشت میشوند.
پینوشتها:
[1] . مجالس المؤمنین، ص 83
دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت
صادق تهرانی