به مناسبت اینکه در نخسین آیه‌ی این سوره‌ی مبارکه حکم منابع طبیعی و ثروت‌های عمومی در طبیعت (انفال) و اینکه از آنِ کیست و چگونه و در چه راهی مصرف می‌شود بیان شده است بدین نام «انفال» موسوم گردیده است.

نام دیگر این سوره «بدر» است زیرا واقعه‌ی جنگ بدر در این سوره مشروحاً بیان گردیده است.

فضائل و خواص

رسول اکرم(ص) در روایتی می‌فرماید: هرکس سوره‌ی انفال و برائت (توبه) را تلاوت کند من در روز قیامت شفیع او خواهم بود.[1] و برای او گواهی می‌دهم که از نفاق به دور است و به تعداد هر منافقی خداوند ده حسنه به او عطا می‌کند و ده گناه از او پاک می‌نماید و ده رجه برایش رفعت می‌دهد.[2]

و حضرت امام صادق(ع) می‌فرماید: کسی که این دو سوره را در هر ماه قرائت کند هرگز نفاق در دل او راه نخواهد یافت و از شیعیان أمیرالمؤمنین(ع) خواهد بود.[3] و در روز قیامت با شیعیان آن حضرت از مائده‌های بهشتی تناول خواهد نمود تا مردم از حساب فارغ گردند.[4]

و از حضرت امام باقر(ع) روایت است که با قرائت سوره‌ی انفال، چهره‌ی کفّار به خاک مالیده می‌گردد. [5]

و از خواص آن در خبر است که رسول اکرم(ص) می‌فرماید: هر کس این سوره را بنویسد و همراه خود بدارد از همه‌ی آفات چشمِ‌بد و مار و دشمن محفوظ می‌ماند و در هیچ سفری راه را گم نمی‌کند و در برابر هر حاکم و قاضی بایستد حق خود را می‌ستاند و حاجتش برآورده می‌شود و بر خصم و دشمنان هنگام مخاصمه به یاری خدا فایق می‌گردد. [6]

و از حضرت امام صادق(ع) مروی است: هرگاه کسی در بند و زندانی باشد یا به دستِ ظالمی گرفتار شود سوره‌ی انفال را هفت مرتبه بخواند به یاری حق تعالی راه خلاص و رهایی خواهد یافت و کسی که این سوره‌ی مبارکه را بنویسد همراه خود داشته باشد از شرّ دشمن ایمن بوده و خواسته‌های وی به یاری حق برآورده می‌گردد.[7]

پی نوشتها:

دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت