ظاهر و باطن جشن میلاد

«اَلسَّلَامُ عَلَى الْمَهْدِی الَّذِی وَعَدَ اللهُ بِهِ الْاُمَمَ»[1] 

هر سال با اقبال نیمه‌ی شعبان، دل‌های شیعیان و چشم‌ به ‌راهان ظهور موفورالسّرور حضرت صاحب‌الامر، مولانا المهدی - ارواح العالمین له الفداء - از شور و شوق ولایت و اشتیاق شرف حضور و برقراری حكومت جهانی اسلامی و نجات مستضعفان، لبریز می‌شود و با برپایی مراسمی این علاقه را اظهار و پیوند قلبی و میثاق ایمانی و تعهّد خود را در عمل به وظایف و مسئولیت‌های خطیری كه در عصر غیبت در ارتباط با اسلام و قرآن و ولایت اهل‌بیت(ع) دارند تجدید می‌نمایند.
 

این مراسم اگر چه بیشتر یك سلسله برنامه‌های ظاهری است امّا در باطن و حقیقت، اعلام حمایت از دین و حفاظت از ارزش‌ها و سنّت‌های اسلامی و طرف‌داری از محرومان و مستضعفان و ستیز با مستكبران و ستمگران است.
با این برنامه‌ها همه حضور خود را در سنگرهای جهاد و عمل و تلاش برای اعلای كلمه‌ی اسلام و عزّت و عظمت مسلمین و دفع مبدعین و ملحدین، اعلام می‌نمایند.
شهر مذهبی تبریز در این برنامه‌های بامعنا و پرمحتوا، همه‌ساله علاقه‌ی كامل خود را به ولایت اهل‌بیت(ع) اظهار داشته و انتظار واقعی خود را از آن عصر عدالت جهانی و حاكمیت كامل احكام الهی نشان می‌دهد.
وَالسَّلَامُ عَلَیكُمْ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرکَاتُهُ
 

1- هر سال شیعیان چگونه شور و شوق ولایت و اشتیاق شرف حضور و برقراری حكومت جهانی اسلامی را اظهار می‌نمایند؟
2- باطن مراسم جشن میلاد نیمه شعبان چیست؟
3- حضور همگانی در این برنامه‌ها چه نتایجی درپی دارد؟

 

 

[1] - کفعمی، البلد‌الامین، ص286؛ همو، المصباح، ص498.