منتظر ظهور، آگاه است

احیای امر اهل‌بیت(ع) كه در عصر غیبت، یكی از بزرگ‌ترین مصادیق آن عرض ادب، ثناخوانی و دعا برای تعجیل فرج حضرت صاحب‌الامر‌(ع) و زنده نگاه‌داشتن یاد آن امام عظیم‌الشأن در قلوب است، از اهمّ وظایفی است كه شیعه باید به آن ملتزم و متعهّد باشد.
عصر غیبت، عصر امتحان، عصر عمل، عصر ثبات و استقامت و عصر پاسداری از احكام نورانی قرآن و هدایت اسلام است. در این عصر وظیفه‌ی همگان خطیر است و همه باید در تحقّق اهداف عالیه اسلام و مبارزه با بِدَع و موضع‌گیری محكم در برابر كفر، شرك، استكبار و استیلا، صابرانه و سرسختانه عمل نمایند.
 

وظایفی كه مؤمنین در عصر غیبت در ابعاد مختلف دارند، از وظایفی كه در عصر حضور دارند كمتر نیست. مسئولیّت منتظربودن و به حقیقت انتظار ظهور داشتن، مسئولیّتی است كه همه باید در ایفای آن ساعی و كوشا باشند.
منتظر حقیقی كه منتظر فرج ظهور آن عدل جهانی و دولت كریمه‌ی حضرت صاحب‌الزّمان‌(ع) است، آینده‌ی دنیا و روزی را كه دین اسلام عالم‌گیر می‌شود و همه‌جا عدل، برادری و برابری اسلامی حاكم می‌گردد، عقل‌ها تكامل یافته و علم و معرفت، تاریكی‌های جهالت‌ها و گمراهی‌ها را از میان برمی‌دارد، به چشم ایمان می‌بیند و خود نیز باید در مسیر تحقّق این اهداف قدم بردارد؛ همیشه پیش‌قدم باشد و در صحنه‌ی عملیات اسلامی و میدان‌های كار و تلاش برای هرچه بیشترشدن اعتلای اسلام و عزّت مسلمین، حضور داشته باشد و از آنچه در گوشه و كنار دنیا، در ارتباط با اسلام و مسلمین می‌گذرد مطّلع باشد، تا مسئولیّتی را كه به عهده‌ی هر مسلمان است، ایفا نماید.
 

یقیناً كسی كه از چگونگی مظالم استكبار آمریكا و صهیونیسم در فلسطین و قدس عزیز بی‌خبر است یا از جنایت‌های قشون خون‌خوار و وحشی روسیه در چچن مسلمان و مقاومت مجاهدانه و دلیرانه‌ی مردم چچن مطّلع نیست و در برابر این‌گونه حوادث بی‌تفاوت است، منتظر ظهور نیست.
 

مفهوم تمام برنامه‌های نیمه شعبان و این جشن و چراغانی‌ها، كه باید بیشتر و باشكوه‌تر از آنچه هست، انجام شود، اعلام تعهّد به احكام اسلام و حركت به‌سوی حاكمیّت اسلام و حفظ مواضع و سنگرهای اسلامی و مدافعه از حدود و ثغور فكری و جغرافیایی اسلام است.

 

توقّع و انتظار این است كه در انجام این مراسم، در عین اهتمام به شكوه و جلال جشن‌ها و مجالس، مواظبت شود كه در محدوده‌ی آداب و برنامه‌های دینی انجام گیرد و عملی كه مانع از قبول این خدمات گردد از كسی صادر نشود و جلوه‌ی ملكوتی این مجالس را حفظ نمایند.[1]
وَالسَّلَامُ عَلَیْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَكَاتُهُ
أَقَلُّ الْمُتَمَسِّكِینَ بِحَبْلِ وِلَایَتِهِ (ع)
شعبان‌المعظم 1415      

1- یكی از بزرگ‌ترین مصادیق احیای امر اهل‌بیت(ع) در عصر غیبت را بیان کنید.
2- توقّع و انتظار در انجام این مراسم چیست؟

 

 

[1] . پیام به جشن نیمه‌ی شعبان‌المعظم، تبریز، 1415 ﻫ . ق.