تعداد آیات: 227 ـ کلمات: 1223 ـ حروف: 5630
سورهی مکّی جز آیات مدنی 197 و 224 ال آخر سوره
(بعد از سورهی «واقعه» نازل شده است)
نامگذاری
به مناسبت اینکه در چهار آیهی پایانی این سورهی مبارکه سخن از شاعران بیهودهگوی بیعمل و بیتعهّد و نیز ستایشی از شاعران مؤمن و عملکننده و یادآوران خدا و پیروزمندان بعد از ستم دیدن، بهمیان آمده بدین اسم شاعران «شُعَراء» نامگذاری شده است.
نام دیگر این سورهی مبارکه «طسم» است که با همین کلمه آغاز میشود.
دیگر به نام «جامعه» گفتهاند که علاوه بر شمول مسائل و مطالب زیاد و گوناگون، داستان چندی نیز از پیامبران(ع) و اقوام و ملل گذشته را در خود جمع کرده است.
از حضرت ختمی نبوّت(ص) مروی است کسی که این سورهی مبارکه را قرائت کند به تعداد هر مرد مؤمن و زن مؤمنه ده حسنه پاداش خواهد داشت و زمانی که از قبر بیرون میآید زبانش به «لا إله إلّا الله» گویا خواهد بود.[1]
و هر کس آن را در بامداد تلاوت نماید گویا تمام کتابهای آسمانی را که خدا نازل فرموده قرائت کرده است.[2]
و در خواص آن آمده است کسی که بر خواندن آن مداومت کند از خطر سرقت و آتشسوزی و غرق شدن در امان خواهد بود. [3]
و همچنین کسی که آن را (با زعفران یا غیره) در ظرفی بنویسد و بشوید و آن را بیاشامد به یاری حق دردها شفا و بهبود میبخشد.[4]
و حضرت صادق(ع) فرموده است: کسی که «طواسین سهگانه[5]» را در شب جمعه بخواند از اولیای خدا و در جوار و پناه حق تعالی خواهد بود و در دنیا دچار تنگدستی فقر و تنگدستی نخواهد شد و در آخرت خداوند فوق رضای او به وی عطا میکند و صد حورالعین وی را تزویج مینماید.[6]
پی نوشت:
[1]. تفسیر برهان.
[2]. همان.
[3]. همان.
[4]. تفسیر نورالثقلین، تفسیر اطیبالبیان.
[5]. مقصود از طواسین سهگانه سورههای شعراء (طسم)، نمل (طس) و قصص (طسم) میباشند.
[6]. ثوابالاعمال ص 245، تفسیر نورالثقلین، تفسیر اطیبالبیان.
دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت
آیت الله سیّد
علی لواسانی