تعدادآیات:
69 ـ کلمات: 983 ـ حروف: 4321
سورهی
مکّی جز آیات مدنی 1 تا 11
(بعد
از سورهی «روم» نازل شده است)
نامگذاری
در آیهی (41) این سورهی مبارکه که میفرماید: کسانی که جز «الله» ولیّ و سرپرست دیگری بگیرند همانند «عنکبوت» میباشند که برای خود سستترین و بیدوامترین خانهها را میسازد (و تار و پودش در برابر بادها در هم میریزد) بدین مناسبت به نام «عنکبوت» موسوم گردیده است.
از حضرت سیّد عالم(ص) روایت است که فرمود: هر کس سورهی عنکبوت را قـرائت کند به تعداد مؤمنان و منافقان ده حسنه برای او نوشته میشود.[1]
و حضرت امام صادق(ع) در حدیثی میفرماید: کسی که سورهی عنکبوت و روم را در شب بیست و سوم ماه رمضان تلاوت کند به خداوند سوگند او اهل بهشت است و من هیچ کس را از این مسأله استثنا نمیکنم و نمیترسم که خداوند در این سوگند قاطع من گناهی بر من بنویسد و این دو سوره در پیشگاه خداوند از یک منزلت بس والائی برخوردار میباشند.[2]
و در خواص این سورهی مبارکه حضرت میفرمایند: کسی که آن را (با زعفران یا غیره) در ظرفی بنویسد هر کس آب شستهی آن را بیاشامد ـ به یاری حقتعالیـ کلّیهی دردها از او زائل میشود و به جز مرگ گرفتار غم و دردی نمیشود و همواره در زندگی نشاط و سرور داشته و از یک آسایش روحی برخوردار خواهد بود.[3]
پی نوشت: