خنده پیامبر(ص)

روزی پیامبر(ص) به طرف آسمان نگاه می‌کردند و می‌خندیدند، شخصی به آن حضرت عرض کرد: چرا می‌خندید؟».
پیامبر فرمود: آری، به آسمان نگاه کردم، دیدم دو فرشته به زمین آمدند، تا پاداش عبادت شبانه روزی بنده‌ی با ایمانی را که هر روز در محل نماز خود، به عبادت و نماز مشغول می‌شد، بنویسد. اما او را در محل نماز خود نیافتند، بلکه در بستر بیماری یافتند، آنها به سوی آسمان بالا رفتند، و به خدا عرض کردند: ما طبق معمول برای نوشتن پاداش عبادت آن بنده با ایمان، به محل نماز او رفتیم، ولی او را در محل نمازش نیافتیم بلکه او در بستر بیماری آرمیده بود.
خداوند به آن فرشتگان فرمود: «تا او در بستر بیماری است، همان پاداش را که هر روز برای او هنگامی که در محل نماز و عبادتش بود، می‌نوشتید، بنویسید، و بر من است که پاداش اعمال نیک او را تا آن هنگام که در بستر بیماری است، برای او بنویسم»[1].
 

[1]. فروع کافی، ج ۱، ص ۳۱ ـ بحارالانوار، ج ۲۲، ص ۸۳.