ماجرای کُشتی گرفتن حضرت علی(ع)

ابوطالب پدر علی(ع) کشتی گرفتن را دوست داشت، و در میان عرب رسم بود که افرادی می‌آوردند و آنها کشتی می‌گرفتند و دیگران تماشا می‌کردند.
ابوطالب پسران خود، و پسران برادران خود، و پسران عموهای خود را به گرد هم جمع می‌کرد، و به آنها می‌گفت: دو نفر دو نفر کشتی بگیرند، در آن وقت علی(ع) «حدود ده ساله» بود، ابوطالب می‌دید، پسرش علی(ع) با هر کسی که کشتی می‌گیرد، او را به زمین می‌زند و بر او پیروز می‌شود. ابوطالب منظره‌ی پیروزی علی(ع) را می‌دید و می‌گفت:
ظَهَرَ عَلِیٌّ: «علی بر بالا قرار گرفت و پیروز شد».
از این‌روز علی(ع) را با لقب «ظهیر» (پشتیبان) خواندند.
وقتی که آن حضرت بزرگ شد، به کشتی گرفتن علاقه داشت، با دلیران و قهرمانان کشتی می‌گرفت و بر آنها پیروز می‌شد.[1]
 

پی‌نوشت

[1]. مناقب ابن شهر آشوب(ره)، ج ۱، ص ۴۳۹.