صد رحمت خداوند

در حديث آمده است: خدا صد رحمت دارد؛ يک‌صدم آن را فعلاً در عالم پخش كرده و اين همه رحمت كه در ميان موجودات عالم برقرار است، از قبيل محبّت مادران به فرزندان و ديگر روابط مهرآميزی كه ساير موجودات با هم دارند و ... همه انشعاب از همان يک‌صدم رحمت است و نود و نه جزء باقی، ذخيره برای روز قيامت است و آن روز، خدا اين يک‌صدم را هم به آن نود و نه جزء اضافه خواهد كرد و صددرصد رحمت خود را شامل حال اهل محشر خواهد كرد تا آنجا كه شيطان نيز طمع شمول رحمت می‌كند كه شايد پر اين رحمت او را هم بگيرد.
حضرت امام صادق(ع) فرمود:
«...إنَّ اللهَ خَلَقَنَا فَأحْسَنَ خَلْقَنَا وَ صَوَّرَنَا فَأحْسَنَ صُوَرَنَا...»؛
«خدا ما را خلق كرده و خلقت زيبايی به ما داده است و ما را تصوير كرده و صورتی زيبا به ما داده است [آن هم زيبا از همه جهت و در همه‌ی ابعاد از ظاهر و باطن]».
«...وَ جَعَلَنَا عَیْنَهُ فِی عِبَادِهِ ...»؛
«ما را چشم بينای خود در ميان مخلوقاتش قرار داده».
«...وَ یَدَهُ الْمَبْسُوطَة عَلَی عِبَادِهِ بِالرَّأْفَة وَ الرَّحْمَة ...»؛
«و ما را دست رحمت خود بر سر بندگانش قرار داده است؛ آن هم دست گسترده و باز [دستی كه در عالم كار می‌كند]».
«...بِنَا أثْمَرَتِ الْأشْجَارُ و أیْنَعَتِ الثِّمارُ وَ جَرَتِ الْأَنْهارُ...»؛[۱]
«به سبب ما اهل بيت است كه درخت‌ها ميوه می‌دهند، میوه‌ها می‌رسند و نهرها جاری می‌شوند».
«و لَولا ذلِکَ لَمْ یُعْبَدِ اللهُ»؛
«اگر اين چنين نبود، خدا نه شناخته نه عبادت می‌شد».

[۱]ـ اصول کافی، جلد ۱، صفحه‌ی ۴۴.