دفاع حضرت زهرا(س) از حق خود

فدک، روستای آباد و حاصلخیز خیبر، واقع در 140 کیلومتری مدینه بود که آب فراوان و نخلستان بسیار داشت و در دست یهود بود. در سال هفتم هجرت، مسلمانان به رهبری پیامبر(ص) پس از فتح خیبر، متوجّه خیبر شدند، یهودیان بدون جنگ، آنرا در اختیار پیامبر(ص) گذاشتند، از آن پس، «فدک» ملک شخصی پیامبر(ص) گردید، هنگامی که آیه 26 سوره اسراء نازل شد:
وَ آتِ ذَا الْقُرْبی حَقَّهُ
«و حق نزدیکان را بپردازد».
پیامبر(ص) فدک را به فاطمه(س) بخشید.[۱]
بعد از رحلت رسول خدا(ص) ابوبکر، فدک را تصرّف کرد و کارگزاران فاطمه(س) را از آنجا اخراج کرد. فاطمه(س) برای دفاع از حقّ خود، چند بار با ابوبکر در مورد استرداد فدک، گفتگو کرد، دریکی از موارد، ابوبکر به فاطمه(س) گفت: برای ادّعای خود که فدک ملک شخصی تو است، شاهد بیاور.
فاطمه(س) رفت و ام‌ّاَیْمَن را به عنوان شاهد آورد، اُمّ اَیْمَنْ بانوی مورد احترام و اعتبار بود، و پیامبر(ص) او را به بهشت بشارت داده بود، نزد ابوبکر آمد وگفت: گواهی می‌دهم، هنگامی که آیه 26 سوره اسراء نازل شد، پیامبر(ص) فدک را به فاطمه(س) بخشید. سپس علی(ع) آمد و عین این گواهی را داد، و برای ابوبکر ثابت شد و سند استرداد فدک را نوشت و به فاطمه(س) داد.
وقتی که عمر از ماجرا با خبر شد، به ابوبکر اعتراض کرد، و نزد فاطمه(س) رفت و سند رد فدک را گرفت و پاره کرد، و گفت: فدک مال همه‌ی مسلمانان است، و پیامبر(ص) فرمود: ما آنچه را ارث گذاشتیم، مال عموم است، و گواهی علی(ع) شوهر فاطمه(س) چون به نفع خود است قبول نیست، و تنها گواهی اُمّ اَیْمن کافی نیست.
فاطمه(س) از برخورد خشن عمر، سخت ناراحت شد، در حالی که بسیار غمگین بود، از نزد ابوبکر و عمر دور گردید[۲].

 

[۱]. میزان الاعتدال، ج ۲، ص ۲۸۸ ـ کنز العمّال، ج ۲، ص ۵۸.
[۲]. بیت‌الاحزان، ص ۱۷۲ و ۱۷۳.