نامگذاری امام حسن(ع)

علی(ع) فرمود: من در نامگذاری او، از پروردگارم، پیشی نمی‌گیرم، خداوند به جبرئیل وحی کرد: «پسری برای محمّد(ص) متولّد شده نزد او برو و به او تبریک بگو، سپس بگو: نسبت علی(ع) به تو مانند نسبت هارون به موسی(ع) است، نام این نوزاد را همان نام بگذارید که نام پسر هارون (برادر موسی) است».

نام: امام حسن(ع)
لقبهای معروف: مجتبی سبط اکبر
پدر و مادر: علی(ع) و فاطمه(س)
کنیه: ابومحمّد.
وقت و محل تولّد: نیمه‌ی رمضان سال سوم هجرت در مدینه.
وقت و محل شهادت: 28 صفر سال 50 هجری در سنّ حدود 47 سالگی به دستور معاویه، توسط جعده، در مدینه، مسموم و به شهادت رسید.
مرقد: در قبرستان بقیع، واقع در مدینه.
دوران زندگی: در سه بخش؛
۱ـ عصر پیامبر (حدود 8 سال).
۲ـ ملازمت با پدر (حدود 37 سال).
۳ـ عصر امامت (ده سال).

نامگذاری امام حسن(ع)

هنگامی که امام حسن(ع) چشم به جهان گشود، فاطمه(س) به علی(ع) گفت: «نام این نوزاد را معیّن کن».
علی(ع) فرمود: من در نامگذاری او، از پروردگارم، پیشی نمی‌گیرم، خداوند به جبرئیل وحی کرد: «پسری برای محمّد(ص) متولّد شده نزد او برو و به او تبریک بگو، سپس بگو: نسبت علی(ع) به تو مانند نسبت هارون به موسی(ع) است، نام این نوزاد را همان نام بگذارید که نام پسر هارون (برادر موسی) است».
جبرئیل به حضور پیامبر آمد و تبریک گفت، و سپس عرض کرد: خداوند امر کرد که این نوزاد را همنام پسر هارون برادر موسی، کنید.
پیامبر(ص) فرمود: «او چه نام داشت؟»
جبرئیل گفت: نام او «شَبَرْ» بود.
پیامبر(ص) فرمود: زبان من عربی است.
جبرئیل گفت: او را حسن، نامگذاری کن، پیامبر(ص) نام آن نوزاد را حسن خواند.[1]