بزرگواری امام حسن(ع)

کنیزی از کنیزهای امام حسن(ع) روزی یک شاخه‌ی گل نزد امام حسن(ع) آورد و به آن حضرت هدیه کرد، امام حسن(ع) در مقابل آن هدیه او را آزاد نمود.
بعضی از حاضران گفتند: «به خاطر یک شاخه گل، او را آزاد ساختی؟»
امام حسن(ع) فرمود: خداوند این ادب را به ما آموخته است، آنجا که (در آیه 86 سوره نساء) می‌فرماید:
وَ اِذا حُيِّيْتُمْ بِتَحِيَّةٍ فَحَيُّوا بِاَحْسَنَ مِنْها اَوْ رُدُّوها
«و هنگامی که کسی به شما تحیّت می‌گوید (احترام کند) پاسخ او را بهتر گوئید» در این مورد تحیت بهتر، همان آزاد کردن اوست.»[۱]

 

[۱]. تفسیر نمونه، ج ۴، ص ۴۲.