حلم و صبر انقلابی امام حسین(ع)

روزی یکی از غلامان امام حسین(ع) مرتکب گناهی شد که سزاوار مجازات گردید، امام حسین(ع) دستور داد تا او را با چند ضربه تأدیب کنند.
غلام صدا زد: ای آقای من وَ الْکاظِمِینَ الْغَیْظَ
«یعنی خدا در قرآن می‌فرماید: از صفات پرهیزکاران این است که خشم خود را کنترل می‌کنند».
امام حسین(ع) فرمود: رهایش کنید.
غلام، دنبال آیه فوق را خواند: وَالْعافِینَ عَنِ النّاسِ
«از ویژگیهای پرهیزکاران این است که از دیگران عفو می‌کنند.»
امام حسین(ع) به او فرمود: تو را بخشیدم.
غلام گفت: ای آقای من وَاللهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنینَ
«خداوند نیکوکاران را دوست می‌دارد».
امام حسین (ع) فرمود: تو را در راه خدا آزاد کردم، و یک برابر آنچه به تو داده‌ام برای تو باشد[1].
به این ترتیب امام حسین(ع) با کمال بردباری و احترام به یکایک جمله‌های آیه‌ی قرآن (134 سوره‌ی آل عمران) با غلام خود برخورد کرد. 

[1]. اعیان الشیعه، ج ۱، ص ۵۸۰.