دعای امام سجاد(ع) در سجده

نام: علی(ع)
القاب معروف: سجّاد، زین‌العابدین
پدر و مادر: امام حسین(ع)، شهربانو (دختر یزدگرد سوّم)
وقت و محل تولّد: روز پنج شعبان سال 38 هجری (یا 15 جمادی الاولی همان سال) در مدینه
وقت و محلّ شهادت: در 12 یا 18 و یا بنابر مشهور در 25 محرم سال 95 هجری در مدینه به تحریک هشام بن عبدالملک، مسموم شده ودر سن حدود 56 سالگی به شهادت رسید.
مرقد شریف: در مدینه در قبرستان بقیع
دوران زندگی: در دو بخش؛
۱ـ 22 سال با پدر.
۲ـ 35 سال عصر امامت خود.
طاغوتهای زمان: 9 نفر از یزید تا هشام بن عبدالملک (دهمین خلیفه‌ی اموی)

 

طاووس یمانی گفت: شبی از کنار کعبه عبور می‌کردم، دیدم امام سجّاد(ع) به حجر اسماعیل(ع) وارد شد، و مشغول نماز گردید سپس به سجده رفت.
من با خود گفتم: این مرد صالح از خاندان رسالت و نیکی است، خوبست از فرصت استفاده کرده و گوش کنم بدانم دعای آن حضرت در سجده چیست؟ شنیدم در سجده می‌گفت:
عُبَیْدُکَ بِفِنائِکَ، مِسْکِینُکَ بِفِنائِکَ، فَقِیرُکَ بِفِنائِکَ، سائِلُکَ بِفِنائِکَ
«بنده‌ی کوچک تو به در خانه‌ی تو آمده بی چاره‌ی تو به در خانه‌ی تو آمده، فقیر تو به در خانه‌ی تو آمده، درخواست کننده‌ات به درگاه تو آمده است».
طاووس می‌گوید: «آن را یاد گرفتم و در رفع هر اندوه و گرفتاری آن دعا را خواندم، و اندوه و گرفتاریم برطرف شد»[۱].

 

[۱]. ترجمه ارشاد، ج ۲، ص ۱۴۴ ـ کشف الغمه، ج ۲، ۲۷۳.