برخاستن امام صادق(ع) از کنار سفره و اعتراض او

وقتی که سفره غذا را پهن کردند، هنگام غذا خوردن، یکی از حاضران آب خواست، بجای آب برای او شراب آوردند، وقتی ظرف شراب را به او دادند، امام صادق(ع) همان دم برخاست و به عنوان اعتراض مجلس را ترک کرد

نام: جعفر(ع)
لقب معروف: صادق
کُنْیه: ابوعبدالله
پدر و مادر: امام باقر(ع)، اُمّ فَرْوَه دختر قاسم بن محمّد بن ابی بکر.
وقت و محل تولّد: 17 ربیع‌الاوّل سال 83 هجری در مدینه متولد شد.
طاغوتهای زمان امامت: یزید بن عبدالملک (نهمین خلیفه‌ی اموی تا آخرین خلیفه اموی)، سفّاح و منصور دوانقی
وقت و محل شهادت: 25 شوّال سال 148 ﻫ‌ق در سنّ 65 سالگی به دستور منصور دوانیقی، مسموم و در مدینه به شهادت رسید.
مرقد شریف: قبرستان بقیع، در مدینه.
دوران عمر: در دو بخش؛
۱ـ دوران قبل از امامت، سی و یکسال (از سال 83 تا 114)
2 - دوران امامت تا آخر عمر، 34 سال (از سال 114 تا 148) که دوران شکوفایی اساس تشیّع بود، آن حضرت در این دوران از فرصت جنگ بنی‌امیّه و بنی‌عباس، استفاده نموده و حوزه‌ی علمیّه در سطح عمیق و وسیع تشکیل داد، که چهار هزار نفر شاگرد داشت، و اسلام ناب محمّد و علی(ع) را از زیر حجاب اسلام بنی‌امیّه، آشکار ساخت.

برخاستن امام صادق(ع) از کنار سفره و اعتراض او

در یکی از سفرها، امام صادق(ع) به حیره (شهری بین کوفه و بصره) آمد، در آنجا منصور دوانیقی (دوّمین خلیفه عباسی)پسرش را ختنه کرده بود، و جمعی را به مهمانی دعوت نموده بود، امام صادق(ع) نیز ناگریز در آن مجلس حاضر بود.
وقتی که سفره غذا را پهن کردند، هنگام غذا خوردن، یکی از حاضران آب خواست، بجای آب برای او شراب آوردند، وقتی ظرف شراب را به او دادند، امام صادق(ع) همان دم برخاست و به عنوان اعتراض مجلس را ترک کرد و فرمود؛ رسول خدا(ص) فرمود:
مَلْعُونٌ مَنْ جَلَسَ عَلى مائِدَةٍ یشرَبُ عَلَیها الْخَمْرُ
«ملعون است کسی که در کناره سفره‌ای بنشیند که در آن سفره، شراب نوشیده می‌شود»[1].