پاسخ کوبنده‌ی امام صادق(ع) به طاغوت مقتدر

دوّمین طاغوت بنی عبّاس، منصور دوانیقی، در ضمن نامه‌ای برای امام صادق(ع) نوشت: «چرا تو به اطراف ما، مانند سایر مردم نمی‌آیی؟»
امام صادق(ع) در پاسخ او نوشت:
۱ـ در نزد ما چیزی نیست که به خاطر آن از تو بترسیم و نزد تو بیائیم؛
۲ـ و در نزد تو در مورد آخرت چیزی نیست که به آن امیدوار باشیم.
۳ـ و تو دارای نعمتی نیستی که بیائیم و به خاطر آن به تو تبریک بگوئیم.
۴ـ و آنچه که اکنون، (از مقام و ثروت) داری، آن را بلا و عذاب نمی‌دانی، تا بیائیم و به تو تسلیت بگوئیم، بنابراین برای چه نفوذ نزد تو بیائیم؟»
منصور، در جواب نوشت؛ بیا با ما همنشین باش، تا ما را نصیحت کنی».
امام صادق(ع) در پاسخ نوشت: «کسی که آخرت را بخواهد با تو همنشین نمی‌شود، و کسی که دنیا را بخواهد (به خاطر نگهداری دنیای خود، تو را نصیحت نمی‌کند.[1] (زیرا اگر تو را نصیحت کرد، تو با او دشمن می‌شوی و دنیای او به خطر می‌افتد).

 

 

[1]. مستدرک الوسائل، ج ۲، ص ۴۳۸.