اتاق فرمان عالم

هم‌اکنون خانه‌ی امام عصر ـ عجّل‌الله‌تعالی‌ فرجه‌الشّریف ـ اتاق فرمان است. از آنجا فرمان به فرشتگان كه مدبّران امورند صادر می‌شود و آنها به تدبیر و اجرای تقدیرات خدا در عالم می‌پردازند و آجال و ارزاق، یعنی عمرها و روزی‌ها، را در میان عالمیان، از جمادات و نباتات و حیوان‌ها و انسان‌ها، توزیع می‌كنند. البتّه خانه، نه خانه‌ی خشت و گِل بلکه خانه‌ی امامت و ولایت است که خالقشان در اختیارشان قرار داده و فرموده است:
«وَ جَعَلْناهُمْ أئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنا...»؛[1]
ما به آنها منصب امامت داده‌ایم که به امر و فرمان ما کار می‌کنند و همه‌ی موجودات را هدایت می‌کنند و به مقصد می‌رساننند و این امر و این فرمان همان است که می‌فرماید:
«إنَّما أمْرُهُ إذا أرادَ شَیْئاً أنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ»؛[2]
امر و فرمان خدا اراده‌ی ایجاد است و خواستش خواسته‌آفرین است. هر چیزی به محض اراده‌ی او موجود می‌شود. آری، او این قدرت ایجاد و مالكیّت «کن فیکون» را در اراده‌ی امام، که امین او و از امناء‌الرّحمن است، قرار داده است.
 

[1]ـ سوره‌ی انبیاء، آیه‌ی ۷۳.
[2]ـ سوره‌ی یس، آیه‌ی ۸۲.