روزی مأمون (هفتمین خلیفهی عبّاسی) از حضرت رضا(ع) پرسید: چرا جدّ تو علی(ع) «قَسِیمُ الْجَنَّةِ وَ النّارِ» (تقسیم کننده بهشتیان و بهشت و دوزخیان به دوزخ است؟!)
حضرت رضا(ع) فرمود: آیا نشنیدهای که از پدر و اجداد خود که روایت کردهاند که عبدالله بن عبّاس(ره) گفت: از رسول خدا(ص) شنیدم فرمود: حُبُّ عَلِیٍّ ایمانٌ وَ بُغْضُةُ کُفْرٌ: «دوستی با علی(ع)، ایمان است، و دشمنی با علی(ع)، کفر است»؟
مأمون گفت: آری شنیدهام.
حضرت رضا(ع) فرمود: همین سخن به این معنا است که:
علی(ع) تقسیم کنندهی افراد به بهشت و دوزخ است.[1]
مأمون گفت: خداوند بعد از تو مرا زنده نگذارد، گواهی میدهم که تو وارث علم رسول خدا(ص) هستی.[2]
پینوشتها
[1]. یعنی علی(ع)، میزان سنجش است، هر کس که در دنیا و دوست علی(ع) بوده، آن ترازوي سنجش، نشان دهندهی دوستی وایمان او است و بر این اساس به بهشت می رود، و اگر دشمن علی(ع) بود، همان ترازو، دشمنی و کفر او را نشان میدهد، در نتیجه او را به سوي دوزخ میفرستد.
[2]. کشف الغمّه، ج ۳، ص ۱۴۷.
دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت
محمد محمدی اشتهاردی