سخن امام علی(ع) درباره پند و عبرت

امیر مؤمنان علی(ع):
«إِتَّعِظُوا بِمَنْ کانَ قَبْلَکُمْ قَبْلَ أَنْ یَتَّعِظَ بِکُمْ مَنْ بَعْدَکُمْ.[۱]
از پیشینیان خود پند و عبرت بگیرید قبل از آن که آیندگان از زندگی و سرنوشت شما پند و عبرت گیرند!»

 

تاریخ پر از درس‌های عبرت است، پر از پندها و موعظه‌هاست؛ سرانجام ظلم و ستم‌ها، اختلافات و پراکندگی‌ها، رکودها و تحجّرها، بی خبری‌ها از وضع محیط و زمان، همه در آیینه‌ی تاریخ منعکس است.
علی(ع) آن ابرمرد تاریخ بشریّت به ما هشدار می‌دهد که شما از وضع زندگی و سرنوشت گذشتگان پند و عبرت گیرید و نگذارید سرنوشت زشت و شوم شما درس عبرتی برای آیندگان گردد. این دریای خروشان زمان همه را با خود می‌برد، خوشبخت آن که به گذشته می‌نگرند و اسباب سعادت و نیکبختی خویش را فراهم می‌سازد.

حضرت علی(ع) کدام موضوع را به ما هشدار می‌دهد؟

 

 

[۱]. نهج‌البلاغه، خطبه‌ی ۳۲.