عصمت پیامبر(ص) در رفتار و گفتار

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى (۱) مَاضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَى (۲) وَمَا ینْطِقُ عَنِ الْهَوَى (۳) إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْی یوحَى (۴) عَلَّمَهُ شَدِیدُ الْقُوَى (۵)
به نام خداوند بخشنده‌ی مهربان* سوگند به ستاره هنگامی که [برای غروب کردن در کرانه افق] افتد؛ (۱) که هرگز دوست شما از راه راست منحرف نشده، و [در ایمان و اعتقادش از راه راست] خطا نرفته؛ (۲) و از روی هوا و هوس سخن نمی‌گوید.(۳) گفتار او چیزی جز وحی که به او نازل می‌شود، نیست.(۴) [فرشته‌ی] بسیار نیرومند به او تعلیم داده است.(۵) (نجم)

 

 

در گذشته بیان شد که دلایل عقلی و نقلی فراوانی بر عصمت پیامبران الهی از هرگونه خطا و گناه وجود دارد. در این مجال، به برخی آیات پیرامون عصمت پیامبر اسلام(ص) اشاره می‌شود. آیات ۲ و ۳ سوره‌ی مبارکه‌ی نجم به روشنی بر این مطلب دلالت دارد؛ زیرا در ابتدا هرگونه گمراهی و انحراف را از پیامبر نفی نموده و در ادامه گفتار آن حضرت را خالی از هوا و هوس اغراض غیرخدایی می‌داند.

 

 

امام علی(ع):