کد مطلب: ۵۰۸۰
تعداد بازدید: ۱۰۰۹
تاریخ انتشار : ۲۹ آبان ۱۴۰۰ - ۰۹:۲۲
آسیب‌های اجتماعی| ۴۳
هدف واقعی جنسیت و غریزه که ازدواج است به تدریج از افراد مبتلا به خودارضایی دور می شود و این افراد از مشغول شدن با خود رضایت دارند و این امر، علاوه بر عوارض جسمانی و روانی، سبب پیدایش اختلال های اجتماعی و فرهنگی می شود...
در نوشتار قبل به قسمتی از تبعات خطرناک و آثار نامبارک خودارضایی اشاره کردیم. اینک به تکمیل این بحث می پردازیم. طبق تحقیقات انجام شده برخی از آسیب هایی که از جهات مختلف متوجه عمل ناشایست خودارضایی می شود از قرار زیر است:


از جهت سلامت بدنی


بسیاری افراد گمان می کنند که «مَنی» تنها برای «آمیزش جنسی» به کار می رود و فقط برای این کار لازم است و بس. «منی» در ساختن و نیرومند کردن بدن و اندام های انسان نقش بسیار دارد که در مقایسه با نقش «عمل جنسی»، تأثیر آن بسیار بالاتر و با اهمیت تر است. در این جا این پرسش به میان می آید که کم بودن «منی» چه ربطی به کارهای مغزی و روانی دارد؟ در پاسخ آن باید بگوییم که مقداری از «منی»، جذب خون انسان می شود و در ساختن سلول های مغزی و استخوانی و دیگر لوازم بدن انسان کمک بسیار خوبی می کند.
اکنون اگر کسی بر اثر «خود ارضایی» در نوجوانی یا جوانی مقدار زیادی از «منی» خود را هدر دهد، نتیجه آن، این است که مغز و اعصاب، به ویژه اعصاب چشم ها و شنوایی انسان از آن مقدار «منی» که در نیرو بخشیدن به مغز و اعصاب لازم است، بی بهره و محروم می شود و رفته رفته آن نوجوان یا جوان را از نظر قوای مغزی و عصبی ناتوان می سازد. در نتیجه چنین فردی از نظر «ضریب هوشی» و کنترل اعصاب و بینایی چشم و محکمی مهره های کمر دچار ناتوانی و ضعف می شود و کم کم خود را با آن عمل ناپسند (خودارضایی) به ورطه زیان های جبران ناشدنی می اندازد.
از سوی دیگر، مقداری از «منی» صرف رشد خود «بیضه ها» می شود؛ ولی نوجوان یا جوانی که عادت به «خود ارضایی» پیدا می کند، با هدر دادن «منی» خود، جلوی رشد طبیعی و لازم بیضه های خود را می گیرد و با این کار، باعث می شود که بیضه هایش رشد لازم را نکنند و کوچک بمانند. بیضه هایی هم که از اندازه لازم کوچک تر باشند، روشن است که نمی توانند به اندازه کافی «منی» بسازند. در نتیجه جوانِ مبتلا به خود ارضایی، با بیضه های کوچک و «منی» ناکافی، هم به مغز و استخوان و اعصاب خود زیان می رساند و هم اگر ازدواج کند نخواهد توانست از نظر «لذت جنسی» همسر خود را خشنود سازد و در انجام این عمل یعنی آمیزش جنسی که از نظر شرعی و اجتماعی و بقای نسل انسانی، کاری لازم و پسندیده است، کامیاب نخواهد بود.
پس از مقدمه ای که ذکر شد، به طور خلاصه می توان گفت پیامدهای فیزیولوژیکی و بدنی عمل خود ارضایی از این قرار است:
1- پدید آمدن کم خونی به ویژه بر اثر تحریک مصنوعی و مداوم آلت تناسلی: پیدایش فراوانی خون در آلت تناسلی در سایه تحریکات بیش از اندازه موجب می گردد مغز و مراکز حساس دیگر، پیوسته دچار کاهش نسبی جریان خون شود؛
2- پدید آمدن و گسترش تورم غدد «وَذی» در انسان؛
3- تورم کانال نطفه؛
4- تورم قسمت پایانی و عقب کانال ادرار؛
5- فرسودگی بسیار مراکز تیره پشت در سایه تداوم این عمل و آمادگی فرد برای ناتوانی جنسی؛ 6- تحلیل رفتن قوای جسمانی و ضعف انرژی جسمانی افراد؛
7- گرفتگی عضلانی برای رسیدن به حالت اوج لذت جنسی یا ارگاسم: عضلات بدن و دستگاه تناسلی چه در مردان برای تخلیه اسپرم و چه در زنان برای پمپاژ خون به ناحیه تناسلی منقبض می شوند. عضلات در استمنای اعتیاد گونه، همیشه در حال انقباض و گرفتگی هستند؛
8- خستگی و کوفتگی مفرط: ایجاد زمینه برای احساس خستگی در افراد و رخوت بی حاصل پس از ارتکاب، از دیگر مسائل قابل توجه است. این حالت به دلیل صرف انرژی زیاد در اعمال جنسی که خود ارضایی را نیز شامل می شود، باعث کمبود انرژی و تخلیه ذخایر (گلیکوژن) نوعی قند می شود که برای تأمین انرژی سلول های عضلانی لازم است. در نتیجه، خستگی و کوفتگی مفرط روی می دهد.
9- شل شدن عضلات تناسلی و از دست دادن قدرت نگهداری منی یا ادرار؛
10- پژمردگی، زردی رنگ و بی رمق به نظر آمدن؛
11- پیدایش تغییرات در مراکز ستون فقرات و اعضائی که هنوز کامل نشده اند؛
12- پدید آمدن سردرد، سرگیجه، سوت کشیدن گوش ها و ...؛
13- خستگی عصبی و فرسودگی دستگاه اعصاب؛
14- ضعف عمومی بدن، به ویژه بینایی؛
15- عقیم شدن و ناتوانی در تولید مثل: برخی از محققین و کارشناسان معتقدند که ضرر و زیان های فراوان خودارضایی می تواند در پاره ای از اوقات منجر به سلب توان باروری یا تأخیر آن در فرد شود و او را در حالت عادی از نعمت فرزند محروم سازد. 16- پیری زودرس؛
17- ضعف مفاصل و لرزش دست؛
18- ایجاد قاعدگی نامنظم برای دختران در سنین بعدی و بلوغ؛
19- احساس درد برای دختران در سنین بلوغ در حین خون ریزی و قاعدگی؛
20- پدید آمدن ترشحات چرکی از دستگاه تناسلی دختران؛
21- تحریک زیاد هیپوتالاموس و در نتیجه تحریک افراطی غدد جنسی که سبب پرکاری نامتناسب آن ها می شود و بلوغ زودرس را به دنبال دارد؛
22- خطر از بین رفتن پرده بکارت برای دختران بر اثر دست کاری زیاد؛
23- زشتی چهره و از بین رفتن طراوت صورت؛
24- زرد و لاغر شدن؛
25- رکود فکری، اختلال و ضعف حافظه و عجز در فهم مطالب: فرد از نظر فکری نوعی توجه نسبتاً مداوم به موضوع های جنسی پیدا می کند که این امر مانع از تفکر آزاد و تمرکز کافی روی موضوعات می شود؛
26- فلج شدن برخی اعضا و یا تمامی اعضا در پاره ای از اوقات؛
27- از دست دادن قوای تناسلی به صورت تدریجی؛
28- تحلیل رفتن قدرت بدن و قوای جسمانی، بستر پذیرش سایر بیماری ها را فراهم می آورد. جسمی که با خودارضایی ضعیف شده است نمی تواند در مقابل میکروب ها و ویروس ها از خود دفاع کند.


از جهت سلامت روانی و اخلاقی


هیجانات جنسی ناشی از خودارضایی بلای کوچکی نیست و آثاری ناگوار بر اعصاب می گذارد. برخی از آسیب های روانی و اخلاقی خودارضایی عبارتند از:
1- احساس محرومیت جسمی و روحی در صورت عدم انزال؛
2- آشفتگی های خُلقی مانند: افسردگی، غمگینی، بی خوابی، بی اشتهایی، ناتوانی در انجام وظایف روزانه؛
3- پدید آمدن احساس نارضایتی و به دنبال آن بدبینی به دیگران؛
4- ضعف اراده و گرفتاری در اخذ تصمیم های لازم تا حدی که فرد را چون غلامی حلقه به گوش و دچار جنگ و جدال می سازد؛ 5- کم حوصلگی، سستی، خمودی، حساسیت فراوان در برابر نور، صدا و امثال آن؛
6- بی مبالاتی، کم رویی، ترسو بودن و خواهان تنهایی و انزوا در افرادی که در سنین پایین گرفتار خودارضایی می شوند؛ 7- زود رنجی و حساسیت و ناراحتی از برخوردی کوچک؛
8- پدید آمدن عکس العمل های مالیخولیایی و وسواسی؛
9- کاستی در اعتماد به نفس به خاطر دلهره و وحشت فرد در حین ارتکاب از بیم رسوایی؛
10- درهم کوبیده شدن شخصیت فرد به خاطر سرزنش و تحقیر خود، به علت ارتکاب گناه؛
11- اضطراب دختران به خاطر وحشت آن ها نسبت به از دست دادن بکارت خود؛
12- در موارد شدید، خود آزاری ایجاد شده و فرد از آزار رساندن به خود لذت می برد.


از جهت سلامت فرهنگی و اجتماعی


هدف واقعی جنسیت و غریزه که ازدواج است به تدریج از افراد مبتلا به خودارضایی دور می شود و این افراد از مشغول شدن با خود رضایت دارند و این امر، علاوه بر عوارض جسمانی و روانی، سبب پیدایش اختلال های اجتماعی و فرهنگی می شود که پیشتر نیز به قسمتی ار آن پرداختیم. برخی از این اختلال ها عبارتند از:
1-  خودارضایی در فرد، یک حس گریز از اجتماع را پدید می آورد که بر اثر افراط و تکرار در او ریشه دارتر خواهد شد. در گوشه ای خود را منزوی می کند و به افکاری دور و دراز سرگرم می شود و به آینده و جهانی نامعلوم می اندیشد.
2- توجه به لذات شخصی، سبب سستی روابط اجتماعی می شود و حیات جمعی را دچار مخاطره می سازد. فرد به غیر از میل به انزواجویی، در عرصه اجتماعی نیز با مردم جوششی ندارد و از زندگی در جمع، احساس لذت نمی کند.
3- احساس بی کفایتی در حیات اجتماعی و بدبینی نسبت به دیگرانی که دارای حیاتی با نشاط اند، از دیگر عوارض خودارضایی است. احساس حسادت در این بین از مسائل ناگواری است که عواقب بدی برای فرد پدید می آورد.
4- انزال های زودرس، حتی در کنار همسر و در مقاربت، از عوارضی است که روابط صحیح را به خطر می اندازد. معمولا مبتلایان به خودارضایی پس از ازدواج، تنها به فکر خویش اند و نسبت به رضایت همسر در روابط زناشویی توجّهی ندارند.
5- ناسازگاری خانوادگی و سردی در روابط بعد از ازدواج از عوارض دیگری است که منشأ بسیاری از اختلافات زوجین است؛ به ویژه در دختران، ابتلا به این کار، سبب می شود که تحریکات جنسی در آن ها بی اثر باشد و از شوهر دلسرد شوند. این حالت برای کسانی بیش تر است که قبل از ازدواج چنین حالتی را داشته اند.[1]
ادامه این بحث را در نوشتار بعد دنبال خواهیم کرد، ان شاء الله.


خودآزمایی


1- چهار مورد از عوارض خودارضایی در سلامت بدنی انسان را بنویسید؟
2- دو مورد از عوارض روانی و اخلاقی و دو مورد از عوارض فرهنگی و اجتماعی خودارضایی را بیان کنید؟
 

پی‌نوشت

 
[1] برگرفته از: سایت پایگاه اطلاع رسانی حوزه، مقاله: راهنمای مشاوره در خودارضایی (1)، به نقل از: مجله مبلغان،  مهر 1388 - شماره 121 (حسین نقی زاده) و مقاله: خود ارضایی آسیب ها و درمان ها، تاریخ انتشار: 26/5/1396 - مقاله: رفتارشناسی جنسی در اندیشه دینی (کجباف، محمدباقر)، منبع: مطالعات راهبردی زنان 1384 شماره 27.

دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت
حجت‌الاسلام مسلم زکی‌زاده
برچسب ها: اخلاق خودارضایی
ارسال نظر
نام:
ایمیل:
* نظر: