اعجاز در تناسب و هماهنگی قرآن

قرآن؛ معجزه‌ی جاوید پیامبر

۳. اعجاز در تناسب و هماهنگی قرآن 

أَفَلَا یتَدَبَّرُونَ الْقُرْءَانَ وَلَوْ كَانَ مِنْ عِندِ غَیرِ اللهِ لَوَجَدُوا فِیهِ اخْتِلَافًا كَثِیرًا (۸۲)
آیا به قرآن [عمیقاً] نمی‌اندیشند؟ چنانچه از سوی غیر خدا بود، قطعاً در آن اختلاف بسیاری می‌یافتند. (نساء، ۸۲)

توضیح:

یکی از تهمت‌هایی که دشمنان اسلام به پیامبر اکرم(ص) می‌زدند، این بود که قرآن را از افسانه‌های پیشین ایران و روم فراگرفته یا در سفر خود به شام از علمای اهل کتاب آموزش دیده است. (نحل، ۱۰۳) این آیه در پاسخ آنان نازل شده است و به یکی از وجوه اعجاز قرآن اشاره می‌کند. اگر قرآن همانند نوشته‌ها و تعلیمات بشری بود، باید با تغییر شرایط و احوال مؤلف، تغییر می‌کرد، ولی با وجود این‌که قرآن در طول ۲۳ سال و در شرایط گوناگون جنگ و صلح، غربت و شهرت، قوّت و ضعف، و در فراز و نشیب‌های مختلف نازل شده است. هیچ‌گونه اختلاف و تناقضی میان دستورات آن نیست. این امر حکایت از آن دارد که این کتاب، از منبع یگانه‌ی حق نشأت گرفته است، به این وجه اعجاز، «اعجاز در تناسب و هماهنگی آیات» گفته می‌شود.

حدیث:

امام علی(ع):

«كِتَابُ اللهِ یصَدِّقُ بَعْضُهُ بَعْضاً وَ لَا ینْقُضُ بَعْضُهُ بَعْضا؛

آیات کتاب خداوند همدیگر را تصدیق کرده و نقض نمی‌کند.» احتجاج: ص۲۵۹.