قرآن؛ جداکننده‌ی حق و باطل

اوصاف و ویژگی‌های قرآن

قرآن؛ جداکننده‌ی حق و باطل

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
تَبَارَكَ الَّذِی نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ لِیكُونَ لِلْعَالَمِینَ نَذِیرًا (۱)
به نام خداوند بخشنده‌ی مهربان*همیشه سودمند و با برکت است آن که فرقان را [که قرآن جدا کننده‌ی حق از باطل است] به تدریج بر بنده‌اش نازل کرد، تا برای جهانیان بیم دهنده باشد. (فرقان، ۱)

توضیح:

یکی از نام‌های قرآن کریم، «فرقان» است. فرقان به معنای جداکننده‌ی حق و باطل است. قرآن با تبیین ویژگی‌های حقیقت و توصیف اهل آن، حجت را بر همگان تمام ساخته است. گفتنی است از تعبیر «العالمین»، جهانی بودن دعوت قرآن و فراعصری بودن این کتاب مقدس نیز برداشت می‌شود.

حدیث:

امام علی(ع): «سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ(ص) یقُولُ أتَانِی جَبْرَئِیلُ فَقَالَ یا مُحَمَّدُ سَیكُونُ فِی اُمَّتِكَ فِتْنَةٌ قُلْتُ فَمَا الْمَخْرَجُ مِنْهَا فَقَالَ كِتَابُ اللهِ؛ از رسول خدا(ص) شنیدم که گفت: جبرئیل نزد من آمد و خبر داد که امت تو به فتنه‌ای بزرگ مبتلا خواهند شد. پرسیدم: راه خروج از آن چیست؟ گفت: کتاب خدا.» تفسیر عیاشی: ج۱ ص۳ ح۲.