توقّف معنوی

«وَ إنْ کُنْتُمْ جُنُباً فَاطَّهَّرُوا»؛[۱]
«و اگر جنب شدید، تحصیل طهارت كنید».
اکنون حال جنابت و اجنبی شدن و بیگانه گشتن از خدا در بسیاری از ما مردم به وجود آمده است و آن چنان غرق در لذّات فریبنده‌ی دنیا شده‌ایم كه به كلّی از خدا بیگانه و اجنبی گشته‌ایم و به جنابت روحی عجیبی مبتلا شده‌ایم و لذا به حریم مقدّس خود راهمان نمی‌دهند. مگر نه این است كه آدم جنب با حال جنابت نه حقّ خواندن نماز دارد، نه حقّ ورود به مسجد و حرم امامان و نه حقّ تماسّ با کتابت قرآن؟ ابتدا غسل و تحصیل طهارت و سپس تقرّب به نماز و مسجد و قرآن و حرم‌های امامان(ع). از آنجا كه ما به جنابت روحی عمیقی مبتلا شده‌ایم، از تقرّب به روح نماز و واقعیت مسجد و زیارت امامان و درک حقایق قرآن محروم گشته‌ایم.

به طواف كعبه رفتم به حرم رهم ندادند

كه تو در برون چه کردی که درون كعبه آیی

شصت هفتاد سال است كه پشت در نگهمان داشته‌اند و اجازه‌ی ورود به حرم نمی‌دهند. هر چه مكّه و كربلا و مشهد می‌رویم و برمی‌گردیم و روزه‌ها می‌گیریم و... همان تاریكی روحی را كه داشته‌ایم، باز هم داریم. سرّ مطلب همان است كه قرآن می‌فرماید:
«کَلاّ بَلْ رانَ عَلَی قُلُوبِهِمْ ما کانُوا یَکْسِبُونَ * کَلاّ إنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ یُوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ»؛[۲]
«با دل‌های زنگار گرفته از گناهان رو به من می‌آیند و از این رو، از من در حجاب خواهند بود تا وقتی که آیینه‌ی قلب خود را از تیرگی گناهان پاک کنند».

پی نوشت ها

[۱]ـ سوره‌ی مائده، آیه‌ی ۶.
[۲]ـ سوره‌ی مطفّفین، آیات ۱۴ و ۱۵.

دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت