امام صادق(ع):
«اَلْمُؤْمِنُ حَسَنُ الْمَعُوْنَةِ، خَفِیْفُ المَؤُونَةِ، جَیِّدُ التَّدْبِیرِ لِمَعِیشَتِهِ، لاَ یُلْسَعُ مِنْ جُحْرٍ مَرَّتَیْنِ.[۱]
آدم با ایمان کمکهایش پر ارزش، هزینههایش کم، در زندگی با تدبیر است، و هرگز از یک سوراخ دوبار گزیده نمیشود (و از یک ناحیه دو بار غافلگیر نخواهد شد)!»
ایمان جلوهها و نشانههای علمی و اخلاقی و اجتماعی دارد که بدون آنها، اسم بی مسمّایی بیش نیست؛ در حدیث فوق به چهار نشانهی آن اشاره شده است:
1ـ افراد با ایمان کمکهای ارزندهای در اختیار برادران خود میگذارند، چرا که کمکهای آنها با دلسوزی و اخلاص و آگاهی همراه است.
2ـ آنها زندگی پرخرج و تجمّلاتی که برای تهیّهی وسائل آن آلودهی همهگونه خلافکاری شوند، ندارند.
3ـ آنها در امر زندگی و مخصوصاً امور اقتصادی با تدبیر و هوشیارند.
4ـ آنها از هر حادثهای فوراً درس عبرت میگیرند و به همین دلیل، هرگز از یک ناحیه دو بار ضربت نمیخورند!
۱- چهار نشانه ایمان را بیان کنید.
[۱]. سفینة البحار، جلد اوّل، صفحهی ۱۴۸.
دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت