... فَاقْرَءُوا مَا تَیسَّرَ مِنَ الْقُرْءَانِ ... (۲۰)
... پس آنچه را از قرآن برای شما میسر است بخوانید... (مزمل، ۲۰)
انسان هیچگاه از انس با قرآن بینیاز نخواهد بود؛ زیرا محتوای علمی و تربیتی غنی آن پاسخی به مهمترین نیازهای زندگی دنیوی و اخروی اوست. در این آیات از مؤمنان خواسته شده است تا قرآن را در حد توانشان تلاوت نموده و در انس با این کتاب مقدس کوتاهی نکنند. بدیهی است که مقصود از انس با قرآن، بسنده نمودن به تلاوت ظاهری یا حفظ آن نیست؛ بلکه متخلق شدن به اخلاق و آداب قرآنی هدف نهایی از این کار است. سیرهی عملی معصومین(ع) و علمای ربانی نیز حکایت از انس شدید آن بزرگواران با قرآن کریم و ختم پیدرپی آن دارد. گفتنی است در روایات اسلامی، تأ کید فراوانی بر انس کودکان و نوجوانان با قرآن شده است تا آیات دل نشین آن در قلب صاف و پاکشان نشسته و با گوشت و خونشان درهم آمیزد.
امام صادق(ع): «مَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ وَ هُوَ شَابٌّ مُؤْمِنٌ اِخْتَلَطَ الْقُرْآنُ بِلَحْمِهِ وَ دَمِه؛ کسی که در جوانی قرآن بیاموزد، قرآن با گوشت و خون او آمیخته خواهد شد.» کافی: ج۲ ص۶۰۳ ح۴.