نتیجه‌ی بردباری و ملایمت

یک مرد اعرابی (بیابان‌نشین) وارد مسجد شد. در حالی كه رسول اكرم(ص) با جمعی از اصحاب در مسجد نشسته بودند، ادرارش گرفت و رفت در گوشه‌ای از مسجد برای ادرار نشست؛ همان‌گونه كه در بیابان می‌نشست. مسلمانان خواستند هیاهو كنند و او را از مسجد بیرون كنند، رسول اكرم(ص) فرمود:
دَعُوهُ وَ لا تَزْرِمُوهُ وَ اَهْرِقوا عَلی بَوْلِهِ دَلْواً مِنَ الْماءِ؛
او را به حال خودش واگذارید؛ ناراحتش نكنید. بولش را قطع نكنید كه برایش ضرر دارد. یك دلو آب روی آن بریزید پاك می‌شود. او كه آگاه نیست و نمی‌داند كه مسجد محترم است و نجس كردن آن حرام است. وظیفه‌ی اوّل شما تعلیم و یاد دادن به اوست. نه فریاد كشیدن بر سر او. بعد فرمود:
اِنَّما بُعِثْتُمْ لِتُبَشِّروا لا لِتُنَفِّروا، لِتُیَسِّروا لا لِتُعَسِّروا؛
خدا شما را برانگیخته كه مردم را متمایل به دین گردانید، نه این‌كه آنها را از دین متنفّر سازید. خدا خواسته است شما دین را سهل و آسان به مردم نشان بدهید، نه اینكه آن را دشوار و دست و پاگیر ارائه نمایید. بعد با اشاره‌ی دست، آن مرد اعرابی را احضار كردند و كنار خودشان نشاندند و با كمال مهربانی و ملاطفت به او فهماندند كه اینجا مسجد است و خانه‌ی خداست. در خانه‌ی خدا نمی‌شود ادرار كرد. آیا اگر كسی این كار را در خانه‌ی شما بكند درست است؟ آن مرد در همان جا مسلمان شد و رفت. بعدها مردم همان آدم را می‌دیدند كه با بدن و لباس پاك به مسجد می‌آمد و در صف نماز مسلمانان شركت می‌كرد.
رسول اکرم(ص) به یارانش فرمود: اگر شما هیاهو می‌كردید، بیچاره بدون اینكه جهت آن هیاهو را بفهمد وحشت زده از مسجد و شهر و دیار شما فرار می‌كرد و دیگر بر نمی‌گشت و به هلاك ابدی می‌افتاد.

دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت