معیار وطن بودن چیست؟

سوال: کسی که موقتاً، مثلاً، برای ده سال یا کمتر یا بیشتر به جایی می‌ رود، مانند کارمندان و ...، آیا آن شهر وطن او محسوب می‌­شود؟ و معیار وطن محسوب شدن، چیست؟

پاسخ مراجع:

حضرت آیت الله خامنه‌ای:

مادامی که قصد ماندن همیشگی در جایی نداشته باشد، وطن محسوب نمی‌­شود، مگر آنکه، آنقدر بدون قصد بماند که عرفاً گویند آنجا وطن اوست.

حضرت آیت الله فاضل لنکرانی:

ظاهراً محلی را که انسان به عنوان وطن جدید انتخاب می‌­کند به صرف نیت ، توطن و سکونت دائمی در آن محل، آنجا حکم وطن را پیدا نمی‌­کند. بلکه باید مدتی بماند تا عرفاً صدق کند، آن محل وطن و مسکن اوست و این مدت به لحاظ اختلاف موقعیت و شغل و امکانات افراد، کم و زیاد می‌­شود. ممکن است نسبت به فردی پس از ماندن مدتی کوتاه صدق کند و نسبت به فردی دیگر پس از مدتی طولانی. و ملاک کلی همان صدقی عرفی است. لازم به ذکر است که، در موارد مشکوک اگر شخص قصد اقامه نکرده، باید احتیاط کند و نماز را جمع بخواند. (جامع المسائل 2/141)

حضرت آیت الله بهجت:

کافی نیست، و معیار صدق وطن است، عرفاً و اگر به قصد همیشه ماندن مدتی بماند که صدق عرفی نماید، وطن محسوب می‌­شود.

حضرت آیت الله مکارم شیرازی:

هرگاه قصد داشته باشد برای مدت طولانی، مثلاً یک سال یا بیشتر در آنجا بماند، به منزله وطن اوست.

حضرت آیت الله صافی گلپایگانی:

در فرض سؤال؛ محل مذکور وطن او محسوب نمی‌­شود و وطن شدن جایی برای کسی، موقوف بر قصد توطن است.

حضرت آیت الله تبریزی:

در فرض مزبور؛ نماز او تمام و روزه گرفته می‌­شود، اگرچه کمتر از ده روز بماند.