نشانه‌های ستمگران

نشانه‌های ستمگران

امیرمؤمنان علی(ع):
«لِلظَّالِمِ مِنَ الرِّجَالِ ثَلاثُ عَلامَاتٍ: یَظْلِمُ مَنَ فَوْقَهُ بِالْمَعْصِیَةِ، وَمَنْ دُوْنَهُ بِالْغَلَبَةِ. وَیُظَاهِرُ الْقَوْمَ الْظَّلَمَةَ.[۱]
ستمگر سه نشانه دارد: به آنها که بالاتر از او هستند با مخالفت و نافرمانی ستم می‌کند، و نسبت به آنها که زیر دست او قرار دارند از طریق قهر و غلبه (ستم می‌کند)؛ و ستمگران را تقویت می‌کند.

شرح کوتاه

آن کس که روح ستمگری بر فکرش غلبه کند و تحت نفوذ این روحیه‌ی پلید قرار گیرد، در هر مورد به شکلی خودنمایی می‌نماید:
از انجام وظائف خود در برابر آنها که پذیرش فرمان آنها لازم است، سرپیچی می‌کند؛
در برابر زیردستان به قهر و غلبه و زور و قلدری متوسّل می‌شود؛
و دوستان و همردیفان و همکاران خود را از میان ستمگران انتخاب می‌نماید.
آری! او در هر حال ستمگر است ولی در هر مورد به شکل مناسب آن مورد در می‌آید.

خودآزمایی

۱- نشانه‌های ستمگران را بیان کنید. 

پی نوشت ها

[۱]. نهج‌البلاغه، کلمات قصار، شماره‌ی ۳۵۰.

دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت