استعاذه

استعاذه

فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْءَانَ فَاسْتَعِذْ بِاللهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ (۹۸)
هنگامی که قرآن می‌خوانی از شیطان رانده شده به خدا پناه ببر. (نحل، ۹۸)

توضیح:

 تلاوت قرآن، ارتباط با خداست. روشن است که ارتباط با خدا و گوش سپردن به آیات عمیق قرآن، نیاز به طهارت روح و دوری از آلودگی‌های نفسانی دارد. از سویی برای دوری از رذایل اخلاقی و آمادگی پذیرش معنویت قرآن، نیاز به فضل و رحمت خداوند است. بنابراین شایسته است قاری قرآن از همان ابتدای تلاوت تا انتهای قرآن خود را در پناه پروردگارش قرار دهد تا از تیررس وساوس نفس و حیله‌های پنهان و پیدای ابلیس در امان بماند. عجب، غرور، تکبر و غفلت، مهم‌ترین عوامل بازداری انسان از یاد خدا و تلاوت شایسته‌ی قرآن است.

حدیث:

امام صادق(ع):

«إغلَقوا أبوابَ المَعصِیةِ بِالإستِعاذَة وَ افتَحوا أبوابَ الطّاعَةِ بالتَّسمِیة؛ درب‌های گناه را با استعاذه ببندید و درب‌های اطاعت را با نام خدا بگشائید.» دعوات راوندی: ص۵۲ ح۱۳۰.