وجود هدایتکننده برای همهی زمانها
وَیقُولُ الَّذِینَ كَفَرُوا لَوْلَآ أُنْزِلَ عَلَیهِ آیةٌ مِّن رَّبِّهِ إِنَّمَا أَنتَ مُنْذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ (۷)
و کافران میگویند: چرا از سوی پروردگارش معجزهای [غیر قرآن] بر او نازل نشده؟ تو فقط بیمدهندهای [نه اعجاز کنندهای که هر زمان هر کس و برای هر هدفی غیر منطقی بخواهد، دست به اعجاز بزنی] و برای هر قومی هدایتکنندهای است. (رعد، ۷)
یکی دیگر از آیاتی که به اثبات اصل امامت میپردازد، آیهی «هادی امت» است. در این آیه خداوند ضمن دلداری به پیامبر(ص) در برابر مخالفت مشرکان، آن حضرت را مورد خطاب قرار میدهد که تو تنها انذارکنندهای و مسئولیتی در قبال هدایت نیافتن آنان نداری و برای هر قومی هدایتکنندهای است. شیعه و سنی از ابن عباس نقل کردهاند که پس از نزول آیه، پیامبر اکرم(ص) دست مبارکشان را بر روی سینه گذاشتند و فرمودند: «من مُنذِر (انذاردهنده) هستم.» و آنگاه به امیرالمؤمنین(ع) اشاره کردند و فرمودند: «و تو هادی (هدایتکننده) هستی که مؤمنان به وسیلهی تو هدایت میشوند.» از این آیه همچنین فهمیده میشود که زمین هیچگاه از هدایتگر خالی نمیشود.
امام صادق(ع):
«لَوْ بَقِیتِ الْأرْضُ بِغَیرِ إمَامٍ لَسَاخَتْ؛ اگر زمین از امام خالی شود، در هم فرو میریزد.» کافی، ج۱ ص۱۷۹ ح۱۰.
نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت