هیچ گناهی را کوچک نشمرید!
امام حسن عسکری(ع):
«مِنَ الذُّنُوبِ الَّتِی لا تُغْفَرُ: لِیْتَنِی لا اُؤاخَذُ إِلاَّ بِهَذا![۱]
از گناهانی که بخشوده نخواهد شد، آن است که انسان بگوید: «ای کاش گناه من همین باشد!»»
گناهان کوچک بر اثر چند چیز گناه بزرگ مبدّل میشوند؛ از جمله، کوچک شمردن و بی اهمّیّت دانستن آنهاست، که یکی از وساوس خطرناک شیطانی میباشد.
گناهانی که انسان از آنها وحشت دارد و آنها را بزرگ میشمرد، آنقدر خطرناک نیستند؛ زیرا همواره مراقب است که دامن او را نگیرند؛ امّا به هنگامی که آن را کوچک میشمرد و وحشت او زایل میگردد و به آسانی آلودهی آن میشود، و چه بسا تکرار آن ـ که خود یکی دیگر از عوامل تبدیل گناهان صغیره به کبیره است ـ برای همیشه او را از سعادت و خوشبختی باز میدارد.
از این گذشته، گناه هرچه باشد، از یک نظر، بزرگ است؛ زیرا شکستن حریم قانون خداوند بزرگ میباشد، و شکستن حریم او بزرگ است.
۱- از کدام منظر، همه گناهان بزرگ هستند؟
[۱]. تحف العقول، صفحهی ۳۶۶.
دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت