طبق آیه 258 سوره بقره حضرت ابراهیم در مباحثه با نمرود دلیلی را اقامه میکند و میفرماید: پروردگار من کسی است که زنده میکند و میمیراند و نمرود میگوید من هم زنده میکنم و میمیرانم. در اینجا حضرت دیگر این دلیل را ادامه نمیدهد و دستاویز دلیل دیگری میشود در حالی که شیعه معتقد است انبیا اعلم الناساند. بنابراین چرا حضرت نتوانستند دلیل را ادامه دهند؟
در بحث نمرود با آن حضرت وجه عدول آن بزرگوار از ادامه استدلال اوّل به استدلال دیگر
*فَإِنَّ اللّهَ یَأْتِی بِالشَّمْسِ مِنَ الْمَشْرِقِ فَأْتِ بِهَا مِنَ الْمَغْرِبِ*
وضوح بطلان جواب نمرود از استدلال اوّل بود؛ زیرا همه میدانستند که نکشتن کسی زنده کردن او نیست و کشتن او میراندن او نیست.
بهر حال عدول به استدلال دیگر دلیل بر عجز آن حضرت از ادامه بحث و اتمام استدلال اوّل نیست و چه بسا که پس از اتمام آن استدلال دوّم را مطرح فرموده باشد. نمیتوان با آن چه در آیه بیان شده بگوییم تمام آنچه بین حضرت ابراهیم و من حاجه فی ربه واقع شده همین بوده است.
دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت