افشای باطن حسن بصری

افشای باطن حسن بصری

حضرت باقرالعلوم(ع) در پايان مناظره با حسن بصری به او فرمود:
«وَ نَحْنُ تِلْکَ الذُّرِّیَّةُ الْمُصْطَفاة»؛
«ما هستیم آن ذرّیّه‌ی برگزیده از جانب خدا».
«لا اَنْتَ وَ اَشْباهُکَ یا حَسَنُ»؛
«نه تو و امثال تو ای حسن».
بعد فرمود:
«یا حَسَنُ لَوْ قُلْتُ لَکَ حِینَ ادَّعَیْتَ ما لَیْسَ لَکَ وَ لَیْسَ اِلَیْکَ یا جاهِلَ اَهْلِ الْبَصْرَة لَمْ اَقُلْ لَکَ اِلاّ ما عَلِمْتُهُ مِنْکَ وَ ظَهَرَلِی عَنْکَ»؛[۱]
«ای حسن، اگر من تو را به خاطر ادّعای نابجایی كه كرده‌ای و خود را عالم به علوم قرآن نشان داده‌ای توبیخ کنم و بگویم ای نادان اهل بصره، در اين صورت، سخنی‌ صواب گفته‌ام و آنچه از تو برايم معلوم و روشن شده است، اظهار كرده‌ام».
امام می‌خواست چهره‌ی منافقانه‌ی او و امثال او را، كه در پشت چهره‌ی مؤمنانه خود پنهان كرده بودند و مردم ظاهربين را فريب می‌دادند و از مسير دين حقّ منحرف می‌ساختند، آشكار سازد و تا آنها را از انحراف و كجروی، كه موجب هلاكت ابدی آنها می‌شد، باز دارد.

پی نوشت

[1]. تفسیر نورالثّقلین، ج 4، ص۳۳۱.

دفتر نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت