انفاق در هنگام سختی | آیه اطعام

انفاق در هنگام سختی (آیه اطعام)

إِنَّ الْأَبْرَارَ یشْرَبُونَ مِن كَأْسٍ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا (۵) عَینًا یشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللهِ یفَجِّرُونَهَا تَفْجِیرًا (۶) یوفُونَ بِالنَّذْرِ وَیخَافُونَ یوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیرًا (۷) وَیطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِینًا وَیتِیمًا وَأَسِیرًا (۸) إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللهِ لَا نُرِیدُ مِنْكُمْ جَزَآءً وَلَا شُكُورًا (۹) إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا یوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِیرًا (۱۰)
همانا نیکان همواره از جامی می‌نوشند که نوشیدنی‌اش آمیخته به کافور است. (۵) آن جام از چشمه‌ای است که همواره بندگان خدا از آن می‌نوشند و آن را به دلخواهشان هرگونه که بخواهند جاری می‌نمایند. (۶) همواره نذرشان را وفا می‌کنند، و از روزی که آسیب و گزندش گسترده است می‌ترسند، (۷) و غذا را در عین دوست داشتنش، به مسکین و یتیم و اسیر انفاق می‌کنند. (۸) [و می‌گویند:] ما شما را فقط برای خشنودی خدا اطعام می‌کنیم و انتظار هیچ پاداش و سپاسی را از شما نداریم. (۹) ما از پروردگارمان در روزی که روز عبوس و بسیار هولناکی است می‌ترسیم. (۱۰) (انسان)

توضیح:

این آیات نیز بیان‌گر قطره‌ای از دریای بیکران فضایل اهل بیت(ع) و به‌ویژه اخلاص، انفاق و خداترسی آنان است.

حدیث:

امیر مؤمنان علی و حضرت فاطمه به همراه حسن و حسین(ع) و خادمه‌ی خود، سه روز پیاپی روزه گرفته و در اوج گرسنگی و تنگدستی هنگام افطار، غذای خویش را در روز اول به فقیر و در روز دوم به یتیم و در روز سوم به اسیر دادند. این امر موجب نزول این آیات گردید. شرح مفصل این واقعه در کتب تفسیری و روایی آمده است.» ر.ک: امالی صدوق: ص۲۵۷ ح۱۱.

نشر فرهنگ و معارف اسلامی مسجد هدایت